Κάλεσμα για την επίσημη αναγνώριση της λεκτικής κακοποίησης των παιδιών από ενήλικες ως μορφή παιδικής κακοποίησης

Μία νέα συστηματική ανασκόπηση από ερευνητές του University College London (UCL) και του Wingate University τονίζει τη σημασία της αναγνώρισης της λεκτικής κακοποίησης των παιδιών από ενήλικες ως ανεξάρτητο υπότυπο παιδικής κακοποίησης, ώστε να διασφαλιστεί η στοχευμένη πρόληψη και ν’ αντιμετωπιστεί η μόνιμη βλάβη που μπορεί να επιφέρει στη ζωή του ατόμου.

Αυτή τη στιγμή, η παιδική κακοποίηση ταξινομείται σε τέσσερις υπότυπους: σωματική κακοποίηση, σεξουαλική κακοποίηση, συναισθηματική κακοποίηση και παραμέληση. Αυτές οι ταξινομήσεις καθοδηγούν τη δημιουργία παρεμβάσεων και την παρακολούθηση των πληγέντων πληθυσμών.

Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο Child Abuse & Neglect: The International Journal και που ανατέθηκε από το φιλανθρωπική οργάνωση Words Matter, εξετάζει συνολικά 149 ποσοτικές και 17 ποιοτικές μελέτες, για ν’ αξιολογήσει πώς ορίζεται και μετράται επί του παρόντος η λεκτική κακοποίηση των παιδιών.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν την ανάγκη ύπαρξης ενός πιο συνεπούς ορισμού της λεκτικής κακοποίησης στην παιδική ηλικία, καθώς αυτή τη στιγμή διαφέρει μεταξύ γονέων και άλλων αρχών. Επιπλέον, σ’ ορισμένους πολιτισμούς υπάρχει κανονικοποίηση αυτής ως μορφή πειθαρχίας.

Η φύση της λεκτικής κακοποίησης στην παιδική ηλικία περιλαμβάνει συμπεριφορές που μπορεί να είναι επιζήμιες για την ευημερία του παιδιού, όπως η υποτίμηση, οι φωνές κι η απειλητική γλώσσα.

Διαπιστώθηκε ότι αυτές οι ενέργειες θα μπορούσαν να έχουν μόνιμο αντίκτυπο στη ζωή του παιδιού, δημιουργώντας υποκείμενες συναισθηματικές και ψυχολογικές επιπτώσεις, συμπεριλαμβανομένου του αυξημένου κινδύνου για θυμό, κατάθλιψη, κατάχρηση ουσιών, αυτοτραυματισμό και παχυσαρκία.

Ωστόσο, η ερευνητική ομάδα παρατήρησε ότι υπήρχε ένα αξιοσημείωτο κενό στην αναγνώριση της λεκτικής κακοποίησης των παιδιών από ενήλικες ως ξεχωριστό υπότυπο κακοποίησης, κάτι το οποίο θα αποτελούσε σημείο εκκίνησης για τον εντοπισμό και την πρόληψή της.

Ένας εκ των συγγραφέων, ο καθηγητής Peter Fonagy ανέφερε: «Αυτή η συστηματική ανασκόπηση είναι επίκαιρη κι έχει σημαντική κλινική αξία. Η πρόληψη της παιδικής κακοποίησης είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να μειώσουμε τον επιπολασμό των ψυχικών προβλημάτων υγείας των παιδιών. Η μεθοδική εστίαση στη λεκτική κακοποίηση κατά την περίοδο της παιδικής ηλικίας από τους ενήλικες του περιβάλλοντός τους, που ενεργείται από το νέο φιλανθρωπικό ίδρυμα Words Matter, σε συνδυασμό με την παρούσα ανασκόπηση θα συμβάλλουν στη δημιουργία σημαντικών αλλαγών, θα στηρίξουν και θα κατευθύνουν τις προσπάθειές μας για τον εντοπισμό και την αντιμετώπιση αυτού του κινδύνου με αποτελεσματικό και έγκαιρο τρόπο.».

Στοιχεία από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) έδειξαν ότι η συναισθηματική κακοποίηση είναι πλέον η πιο διαδεδομένη μορφή παιδικής κακοποίησης, με τη σωματική και τη σεξουαλική κακοποίηση ν’ ακολουθούν.

Στις μελέτες υπήρχε, επίσης, μια σειρά από ποικίλες ορολογίες που σχετίζονται με τη «λεκτική κακοποίηση», με όρους όπως «λεκτική επιθετικότητα», «λεκτική εχθρότητα» και «λεκτική κακοποίηση» – κάτι το οποίο υπογραμμίζει την ανάγκη για μια προτυποποιημένη ορολογία σ’ αυτόν τον τομέα.

Η ανασκόπηση διαπίστωσε ότι οι κύριοι δράστες της παιδικής λεκτικής κακοποίησης ήταν οι γονείς (76,5%), άλλοι ενήλικες φροντιστές στο σπίτι (2,4%) κι οι δάσκαλοι (12,71%). Επιπλέον, παρατηρήθηκε κι ο ρόλος των προπονητών (0,6%) και της αστυνομίας (0,6%).

Οι φωνές και τα ουρλιαχτά αποτέλεσαν τα πιο τεκμηριωμένα χαρακτηριστικά της λεκτικής κακοποίησης. Ωστόσο, η έρευνα τονίζει ότι οι ορισμοί αυτοί δεν πρέπει να λαμβάνουν υπόψη μόνο τις λέξεις που χρησιμοποιούνται αλλά και την πρόθεση, την εκφορά και τον άμεσο αντίκτυπο στα παιδιά.

Θα χρειαστεί να διεξαχθεί περεταίρω έρευνα σε συγκεκριμένες ηλικιακές ομάδες, ώστε να κατανοηθούν εις βάθος οι επιπτώσεις αυτής της συμπεριφοράς.

Η επικεφαλής συγγραφέας, καθηγήτρια Shanta Dube (Wingate University, ΗΠΑ), δήλωσε: «Η παιδική λεκτική κακοποίηση πρέπει επειγόντως ν’ αναγνωριστεί ως υπότυπος κακοποίησης, λόγω των αρνητικών συνεπειών που μπορεί να επιφέρει στη ζωή του ατόμου.».

«Έχουμε δει τεράστια βήματα στην αυξανόμενη ευαισθητοποίηση και τις παρεμβάσεις που στοχεύουν στους δράστες της σωματικής και σεξουαλικής κακοποίησης, που οδηγούν στη μείωση αυτών των μορφών κακομεταχείρισης. Εάν εστιάσουμε στη «λεκτική κακοποίηση» από τους δράστες κι όχι απλώς στη «συναισθηματική κακοποίηση» μεταξύ των θυμάτων, ενδέχεται να αναπτύξουμε παρόμοιες ενέργειες για την πρόληψη της λεκτικής κακοποίησης στην παιδική ηλικία και των επακόλουθων συνεπειών της.».

«Το ρήγμα των διαγενεακών κύκλων ξεκινά από τους ενήλικες».

Η Jessica Bondy, ιδρύτρια του Words Matter, μιας νεοσύστατης φιλανθρωπικής οργάνωσης με αποστολή να βελτιώσει τη γενική υγεία κι ευημερία των παιδιών, περιορίζοντας τη λεκτική κακοποίηση από ενήλικες στη ζωή τους, ανέφερε: «Είναι υψίστης σημασίας να κατανοήσουμε την πραγματική κλίμακα και τον αντίκτυπο της λεκτικής κακοποίησης στην παιδική ηλικία. Οι ενήλικες ορισμένες φορές πιέζονται υπερβολικά και λένε πράγματα εκ παραδρομής. Πρέπει να εργαστούμε συλλογικά για ν’ αναπτύξουμε τρόπους αναγνώρισης αυτών των ενεργειών και να δώσουμε ένα τέλος στη λεκτική κακοποίηση των παιδιών από τους ενήλικες, ώστε τα παιδιά να μπορούν να αναπτυχθούν ελεύθερα.».

«Οι λέξεις έχουν βάρος, μπορούν ν’ ανυψώσουν κάποιον ή να τον καταστρέψουν. Ας δώσουμε τα σωστά εφόδια στα παιδιά, ώστε να χτίσουν ένα γερό χαρακτήρα κι ας αποφύγουμε να γκρεμίζουμε το οικοδόμημά τους.».

Πηγή: neaygeia.gr