Έρευνα δείχνει πώς η ανατροφή στα παιδιά επηρεάζει το…βάρος τους!

Μελέτη εξηγεί πως τα παιδιά που δεν αντιμετωπίζονται «θερμά» από τους γονείς τους είναι πιο πιθανό να μεγαλώσουν ως υπέρβαρα ή παχύσαρκα.

Σε ανάλυση 10.510 παιδιών στην Αγγλία, ερευνητές από το Imperial College του Λονδίνου διαπίστωσαν ότι τα παιδιά με αυταρχικούς  γονείς είχαν, κατά μέσο όρο, μεγαλύτερο βάρος σε όλη την παιδική και εφηβική ηλικία.

Η πρωτοποριακή μελέτη υποδηλώνει ότι η γονική ζεστασιά είναι το κλειδί για ένα υγιές βάρος, όπως ανακοίνωσαν την Τετάρτη ερευνητές στο Διεθνές Συνέδριο για την Παχυσαρκία, που πραγματοποιήθηκε στη Μελβούρνη από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Παχυσαρκίας.

Η παιδική παχυσαρκία είναι ένα αυξανόμενο πρόβλημα στην Αγγλία, με περισσότερα από το ένα τέταρτο των παιδιών ηλικίας 4 και 5 ετών να είναι υπέρβαρα ή παχύσαρκα. Αυτό το ποσοστό εκτινάσσεται στο 40% για παιδιά ηλικίας 10 έως 11 ετών. Τα παχύσαρκα παιδιά έχουν επίσης πέντε φορές περισσότερες πιθανότητες να είναι παχύσαρκοι ενήλικες και, σύμφωνα με τη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Χάρβαρντ, η παχυσαρκία μειώνει σχεδόν κάθε πτυχή της υγείας, από την αναπαραγωγική και αναπνευστική λειτουργία στη μνήμη και τη διάθεση.

Η Louise Baur, πρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Παχυσαρκίας, είπε ότι η μελέτη ενίσχυσε ότι «ο κόσμος σήμερα δυσκολεύει συχνά τα παιδιά να τρώνε σωστά, να είναι σωματικά δραστήρια, να κοιμούνται καλά και να αντιμετωπίζουν το άγχος».

Ο Baur πρόσθεσε: «Οι γονείς που είναι σε θέση να θέτουν κατάλληλα όρια για το παιδί τους, ενώ φέρνουν ζεστασιά και ευαισθησία στη σχέση, μπορεί να είναι καλύτερα σε θέση να βοηθήσουν το παιδί τους να είναι όσο το δυνατόν πιο υγιές».

Ποιο είναι το καλύτερο είδος γονικής μέριμνας για την πρόληψη της παχυσαρκίας;

Οι ερευνητές με βάση τα δεδομένα από την Avon Longitudinal Study of Parents and Children – μια μελέτη με παιδιά που γεννήθηκαν το 1991 και το 1992 – χώρισαν τους γονείς σε τέσσερις κατηγορίες με βάση ερωτηματολόγια που συμπλήρωσαν γονείς και παιδιά σε: αυταρχικούς, επιτρεπτικούς και αμέτοχος.
Οι αυταρχικοί γονείς ορίστηκαν ως γονείς που διατηρούν σαφή όρια αλλά ήταν επίσης ζεστοί—σε αντίθεση με αυταρχικούς γονείς που διατηρούσαν αυστηρή πειθαρχία και έδειχναν λίγη ζεστασιά. Οι επιτρεπτικοί γονείς ήταν συμπονετικοί αλλά είχαν λίγους κανόνες και οι αμελείς γονείς δεν εμπλέκονταν συναισθηματικά και έθεταν λίγους κανόνες στα παιδιά τους.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα παιδιά με γονείς που ταξινομήθηκαν ως αυταρχικοί ή αμελείς είχαν περισσότερες πιθανότητες να έχουν υψηλότερο βάρος από εκείνα που βίωσαν έγκυρη ανατροφή, ενώ η επιτρεπτική ανατροφή είχε μικρή στατιστική επίδραση στο βάρος των παιδιών.

Σε μια διαχρονική εξέταση των δεδομένων, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι κατά μέσο όρο ένα παιδί 7 ετών με αμελείς ή αυταρχικούς γονείς ήταν κατά μέσο όρο 1,5 κιλό (3,3 λίβρες) βαρύτερο από ένα παιδί με έγκυρους γονείς. Διαπίστωσαν επίσης ότι αυτοί οι τρόποι ανατροφής επηρέασαν το βάρος των παιδιών τους κατά την πρώιμη παιδική ηλικία, την πρώιμη εφηβεία, την ύστερη εφηβεία και την πρώιμη ενήλικη ζωή.
Η Alexa Segal, συγγραφέας της μελέτης και ερευνήτρια στο Centre for Health Economics & Policy Innovation στο Imperial College του Λονδίνου, εξήγησε ότι οι αυταρχικές μητέρες χαρακτηρίζονται από το ότι είναι απαιτητικές και ελεγχόμενες ενώ έχουν χαμηλή ζεστασιά και ανταπόκριση, γεγονός που θα μπορούσε να τις οδηγήσει στο να μην ανταποκρίνονται στην πείνα του παιδιού. συνθήματα.

Το να μην επιτρέπετε σε ένα παιδί να επιλέξει ένα σνακ όταν πεινάει ή να προσπαθεί να ελέγξει την πρόσληψη τροφής του παιδιού, για παράδειγμα, πιέζοντάς το να καθαρίσει το πιάτο του ακόμα και όταν δεν πεινάει, θα μπορούσε να οδηγήσει το παιδί να «μη αναπτύξει τη δική του ικανότητα ρύθμισης τη δική τους ενεργειακή πρόσληψη, που σημαίνει ότι μπορεί να το παρακάνουν όταν έχουν τη δυνατότητα», είπε ο Segal.

Εν τω μεταξύ, είπε ο Segal, το πρόβλημα της αμελούς ανατροφής μπορεί να είναι ότι όταν δεν δίνονται κανόνες, το παιδί έχει το ελεύθερο να φάει όσες ανθυγιεινές επιλογές είναι διαθέσιμες.

Ο Segal δήλωσε ότι αυτή η τάση μπορεί να καταπολεμηθεί με μαθήματα υποστήριξης στα οποία οι γονείς μαθαίνουν τη σημασία του τρόπου γονικής μέριμνας για την πρόληψη της παχυσαρκίας και με τους γιατρούς και άλλους παρόχους υποστήριξης που τονίζουν τις επιπτώσεις της έλλειψης γονικής ζεστασιάς στο βάρος του παιδιού.

«Η επίδραση του τρόπου ανατροφής των παιδιών στο βάρος του παιδιού θεωρείται συχνά θέμα ταμπού», σημείωσε ο Segal.
«Ωστόσο, μια ολοκληρωμένη κατανόηση των συσχετισμών μεταξύ του τρόπου ανατροφής και της παιδικής και εφηβικής παχυσαρκίας έχει μεγάλες δυνατότητες να ενημερώσει την πολιτική για την παχυσαρκία και να συμβάλει στην ανάπτυξη πιο αποτελεσματικών προγραμμάτων υγείας και διατροφής», είπε ο Segal.