Η αφύπνιση των πολιτών σε μια υγειονομική κρίση είναι απαραίτητη για την σωστή αντιμετώπιση της πανδημίας. Ο καθηγητής Δημόσιας Υείας Βασίλης Μαργαρίτης, σε μια δημοσίευσή του στο Twitter θέτει ερωτήματα για το σύστημα υγείας εν μέσω πανδημίας και για τις ανασφάλειες που προκαλεί το κράτος στους πολίτες της χώρας μας.
Όπως αναφέρει Βασίλης Μαργαρίτης «Η μεγάλη και ανοδική θνητότητα του κορωνοϊού στην Ελλάδα ,ξεπερνώντας το μ.ο. των ΕΕ,ΗΠΑ,ΗΒ και μάλιστα κατά τη διάρκεια του πιο ήπιου κύματος της Όμικρον, δεν αρκεί να σοκάρει, πρέπει να κινητοποιήσει τους πολίτες να ζητήσουν από την πολιτική ηγεσία αλλά και τις πολυάριθμες επιστημονικές επιτροπές, απαντήσεις. Είναι ένα πολυπαραγοντικό σοβαρότατο ζήτημα που οφείλεται από συστημικά προβλήματα του ΣΥ, έως το υγειονομικό προφίλ του πληθυσμού. Πρέπει να είναι όμως καθημερινό πρώτο θέμα προς επίλυση και όχι απλή νομοτελειακή στατιστική. Γιατί όλοι μπορεί να βρεθούμε σε μια τόσο άσχημη νοσοκομειακή εμπλοκή, ακόμα και εμβολιασμένοι για ποικίλους πέρα της νόσου per se λόγους. Πολλοί υποστηρίζουν πως αν φτάσεις στο νοσοκομείο και ειδικά στις ΜΕΘ, έχεις συντριπτικά μεγάλες πιθανότητες να επιδεινωθείς.»
Ο καθηγητής έχει ως στόχο να δώσει τροφή για σκέψη στους αναγνώστες του, θέτοντας ερωτήματα όπως «από πότε τα νοσοκομεία από χώροι θεραπείας και αποκατάστασης θεωρούνται a priori προθάλαμοι νεκροταφείου και πόσοι θάνατοι προκαλούνται από την κατάρρευση του ΕΣΥ από μη έγκαιρη αντιμετώπιση άλλων νοσημάτων; Η Ελλάδα διαχρονικά είναι στις 4-5 χώρες στην ΕΕ με την περισσότερη από τη τσέπη των πολιτών χρηματοδότηση του ΣΥ, με τι περίθαλψη;»
Ενώ οι ΜΕΘ ασφυκτιούν στα δημόσια νοσοκομεία, όπως τονίζει ο ίδιος, κάποια άλλα νοσοκομεία που είναι ιδιωτικά έχουν κενές ΜΕΘ που τις χρησιμοποιούν μόνο όσοι έχουν ασφάλεια δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο ανισότητες. «Από την άλλη, ΜΕΘ σε άτομα με ιδιωτική ασφάλεια και με κορωνοϊό είναι διαθέσιμα σε μεγάλα ιδιωτικά θεραπευτήρια, επιβεβαιώνοντας πως οι ανισότητες στην υγεία διευρύνονται εν μέσω πανδημίας.»
Επισημαίνει μάλιστα ότι «δεν μπορεί επί μήνες ο κόσμος να στέλνει sms για να πάει μια βόλτα ή με ποδήλατο με τα παιδιά του με τον φόβο του προστίμου, και τώρα που χάνεται η υγειονομική μάχη οι επιτροπές να ασχολούνται με τα decibel της μουσικής των μαγαζιών. Αν η πανδημία τελειώσει ελπίζουμε σύντομα αλλά με αυξανόμενες απώλειες και burn out των υγειονομικών, το πολιτικό κόστος είναι αστείο μπροστά την πραγματική ανασφάλεια του κόσμου όταν αρρωσταίνει. Γιατί μόνο όταν ζήσεις την αναμονή σε μια εφημερία& λαγοκοιμάσαι σε μια καρέκλα νοσοκομείου συντροφεύοντας έναν σοβαρά άρρωστο περιμένοντας ένα καλό νέο, καταλαβαίνεις ότι το ΕΣΥ δεν πρέπει να είναι καλό ,αλλά άριστο. Ας ξυπνήσουμε γιατί αν δεν το κάνουμε τώρα που περνάμε τη σοβαρότερη υγειονομική κρίση του αιώνα, η υγεία μας θα κινδυνεύει σχεδόν ανά πάσα στιγμή, όποτε κι αν χρειαστούμε σοβαρή νοσηλεία.»
