Νόσος λεγεωνάριων: Ποιοι κινδυνεύουν περισσότερο και ποιες εξετάσεις πρέπει να κάνουμε όταν εκτεθούμε

To βακτήριο της λεγεωνέλλας εντοπίζεται συνήθως σε υδάτινο περιβάλλον, όπως είναι οι λίμνες και τα ρέματα. Το βακτήριο αυτό μπορεί να γίνει «πονοκέφαλος» ωστόσο όταν αναπτυχθεί και διαδοθεί σε ένα περιβάλλον όπως είναι ένα κτίριο.

«Κρύβεται» σε πολλά σημεία που δεν γνωρίζουμε και όχι μόνο στα κλιματιστικά. Ποιοι κινδυνεύουν περισσότερο, ποιες εξετάσεις πρέπει να κάνουμε όταν εκτεθούμε και ποια η θεραπεία.

Το βακτήριο που προκαλεί τη νόσο των λεγεωνάριων «κρύβεται« στα εξής σημεία σύμφωνα με το CDC:

• Μπανιέρες, βρύσες, νεροχύτες
• Πύργοι ψύξης (κατασκευές που περιέχουν νερό ως ανεμιστήρα ως μέρος κεντρικών συστημάτων ψύξης αέρα για κτίρια ή βιομηχανικές διεργασίες)
• Τζακούζι
• Διακοσμητικά συντριβάνια
• Δεξαμενές ζεστού νερού και θερμάστρες
• Μεγάλα, πολύπλοκα υδραυλικά συστήματα
• Κλιματιστικά

Στα κλιματιστικά που έχουμε στο σπίτι ή στο αυτοκίνητο μπορεί να μην χρησιμοποιείται νερό για να ψυχραίνει τον αέρα οπότε δεν είναι εύκολη η ανάπτυξη του βακτηρίου.

Παρόλα αυτά το βακτήριο αυτό μπορεί να αναπτυχθεί στο υγρό του υαλοκαθαριστήρα ενός οχήματος, ειδικά όταν η δεξαμενή είναι γεμάτη με νερό και όχι γνήσιο υγρό καθαρισμού παρμπρίζ.

Πώς μεταδίδεται η νόσος

Αφού η λεγεωνέλλα αναπτυχθεί και πολλαπλασιαστεί σε ένα σύστημα νερού κτιρίου, το νερό που περιέχει Legionella μπορεί να εξαπλωθεί μέσω των σταγονιδίων.

Μπορεί να μεταδοθεί και από την κατανάλωση μολυσμένου νερού αλλά δεν είναι τόσο συχνό. Στα άτομα που έχουν αυξημένο κίνδυνο αναρρόφησης συγκαταλέγονται εκείνοι που έχουν δυσκολίες κατάποσης.

Τι κάνουμε αν πιστεύουμε ότι νοσουμε 

Καλούμε τον γιατρό μας , το τοπικό κέντρο υγεία για εξετάσεις, αν έχουμε εκτεθεί σε αυτό και αν αναπτύσσουμε συμπτώματα όπως πυρετός, βήχας, ρίγη και πόνοι στους μύες. Καλό είναι να αναφέρουμε αν έχουμε ταξιδέψει ή μείνει εκτός μόνιμης κατοικίας τις τελευταίες 14 ημέρες.

Ποιοι κινδυνεύουν περισσότερο

• Άτομα που είναι άνω των 50 ετων
• Καπνιστές (πρώην και μη)
• Άτομα με χρόνια πνευμονικά νοσήματα
• Άτομα με αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα που λαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή ειδικά μετά από επέμβαση ή άτομα που κάνουν χημειοθεραπεία
• Καρκινοπαθείς
• Άτομα με υποκείμενα νοσήματα όπως διαβήτης, προβλήματα στα νεφρά ή ηπατική ανεπάρκεια

 Διάγνωση

Η νόσος των λεγεωναρίων είναι παρόμοια με άλλους τύπους πνευμονίας. Για να αναγνωρίσει κανείς την παρουσία του βακτηρίου αυτού γρήγορα, ο γιατρός πρέπει να κάνει μια εξέταση που ελέγχει αν τα ούρα έχουν αντιγόνα για το βακτήριο αυτό.

Άλλες εξετάσεις που συνήθως γίνονται σε αυτές τις περιπτώσεις:

• Αιματολογικές και ουρολογικές εξετάσεις
• Ακτινογραφία, δεν μπορεί να επιβεβαιώσει τη νόσο μπορεί όμως να δείξει τι προκαλεί στους πνεύμονες η λοίμωξη
• Εξέταση στα πτύελα ή στους ιστούς των πνευμόνων

Θεραπεία

Η νόσος των λεγεωναρίων μπορεί να θεραπευτεί με αντιβιοτικά. Όσο πιο σύντομα αρχίσει η θεραπεία τόσο πιο μικρότερη είναι η πιθανότητα ανάπτυξης σοβαρών επιπλοκών. Σε αρκετές περιπτώσεις χρειάζεται νοσηλεία. Ο πυρετός που προκαλείται από τη νόσο αυτή τις περισσότερες φορές υποχωρεί από μόνος του και δεν δημιουργεί περισσότερα προβλήματα.