Ο διαβήτης τύπου 1 δεν είναι ίδιος σε όλους

Νέες ενδείξεις δείχνουν ότι οι ασθενείς με διαβήτη τύπου 1 που έχουν οικογενειακό ιστορικό της ασθένειας αυτής, που σημαίνει ότι έχουν τουλάχιστον έναν συγγενή πρώτου βαθμού με την ίδια πάθηση, είναι συχνά ουσιαστικά διαφορετική η πάθησή τους με τα άτομα που έχουν διαβήτη τύπου 1 χωρίς οικογενειακό ιστορικό. 

Η πιο σημαντική διαφορά είναι ωστόσο ότι όταν υπάρχει οικογενειακό ιστορικό, οι περιπτώσεις αυτές σχετίζονται με πολλές ακόμα συννοσυρότητες. 

Οι ερευνητές ελπίζουν ότι θα βρουν νέους τρόπους για καλύτερη κατανόηση πως ο διαβήτης τύπου 1, είτε πρόκειται για κληρονομική είτε όχι ασθένεια μελλοντικά. Τα αποτελέσματα μιας νέας έκθεσης στην οποία συμπεριλαμβάνονται πάνω από 16.000 Αμερικανοί κάτοικοι με διαβήτη τύπου 1 που είναι εγγεγραμμένοι σε ένα μητρώο που περιλαμβάνει κατοίκους από όλη την Αμερική, έδειξαν πάντως ότι ανάμεσα στους 3941 ενήλικες και παιδιά με οικογενειακό ιστορικό, ποικίλες συννοσυρότητες ήταν αρκετά περισσότερο επικρατούσες σε σύγκριση με τους 12.000 ασθενείς που είχαν σποραδικό διαβήτη τύπου 1, οι οποίοι δεν είχαν συγγενή που να είχε διαγνωστεί με την πάθηση, ούτε πρώτου βαθμού είτε γενικά.

Ανάμεσα σε όσους είχαν οικογενειακό ιστορικό οι συννοσυρότητες που παρατηρήθηκαν ήταν η υπέρταση, υπερλιπιδαιμία, αθηροσκλήρωση, αμφιβληστροειδοπάθεια/κηλιδοπάθεια/υαλοπάθεια, στυτική και σεξουαλική δυσλειτουργία, γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, νευροπάθεια και νεφροπάθεια, οι οποίες ήταν σημαντικά πιο υψηλές όπως επίσης και αρκετές άλλες παθήσεις.

Αντίθετα τα άτομα που δεν είχαν οικογενειακό ιστορικό για διαβήτη τύπου 1 είναι εξαιρετικά απίθανο να έχουν συννοσυρότητες. Αρκετές από αυτές ανάμεσα στους ασθενείς που είχαν συγγένεια χωρίστηκαν σε δύο ή τρεις ομάδες. Οι ερευνητές αναγνώρισαν τα μοτίβα που επικρατούσαν χρησιμοποιώντας ένα ειδικό εργαλείο εξόρυξης και ανάλυσης δεδομένων το οποίο κάνει χρήση ενός αλγορίθμου.

Ένα παράδειγμα των διαφορών που επικράτησε είναι ότι το 7% των ασθενών με οικογενειακό ιστορικό και το 4.4% αυτών με σποραδικό υπόβαθρο είχαν υπέρταση και υπερλιπιδαιμία/δυσλιπιδαιμία. Η σχετική διαφορά ανάμεσα στις δύο κοορτές ήταν μεγαλύτερη από 50%.

Μικρότερο το ποσοστό του κληρονομικού διαβήτη αλλά με συννοσυρότητες

Το 7% του διαβήτη τύπου 1 πάντως είναι κληρονομικό σύμφωνα με τις νέες παρατηρήσεις. Τα ευρήματα αυτά ανοίγουν μια νέα διάσταση στην κατανόηση της ασθένειας, Μια έκθεση του 2021 από την την Ευρώπη στην οποία έγινε αξιολόγηση με βάση τον πληθυσμό στον οποίο έχουν κάνει εγγραφή πάνω από 57.000 παιδιά και έφηβοι με διαβήτη τύπου 1 από τη Γερμανία, την Αυστρία και την Ελβετία και το Λουξεμβούργο καταγράφει μια επικράτηση που αγγίζει σχεδόν το 7% του συνόλου της παιδιατρικής κοόρτης.

Η ίδια έκθεση του 2021 αναφέρει ότι μια συγγενική ασθένεια είχε εμφανιστεί νωρίτερα. Ο μέσος όρος των παιδιών με συγγενική ασθένεια ήταν 7,9 ετών σε σύγκριση με τον μέσο όρο ηλικίας των 9,7 ετών χωρίς οικογενειακό υπόβαθρο. Ανάμεσα στους ασθενείς με συγγενική ασθένεια, υπήρχε υψηλότερη επικράτηση των αυτοάνοσων συννοσηροτήτων που υπήρχαν και ενδείξεις ακόμα πιο επιθετικής αυτοάνοσης πάθησης.

Οι ερευνητές βρήκαν ότι οι αυτοάνοσες ασθένειες συνυπάρχουν στο 16,7% σε όσες έχουν κάποιο συγγενικό τύπο διαβήτη τύπου 1, σε σύγκριση με το 13,6% όσων η ασθένεια είναι σποραδική, με τη σχετική διαφορά να είναι στο 23%. Ανάμεσα στις αυτοάνοσες ασθένειες, η κοιλιοκάκη έδειξε ότι είχε την μεγαλύτερη διαφορά με ένα 6,2% να επικρατεί ανάμεσα σε όσους έχουν οικογενειακό ιστορικό διαβήτη τύπου 1 σε σύγκριση με ένα 4,2% ανάμεσα στους ασθενείς όπου η ασθένεια είναι σποραδική.