Παγκόσμια Ημέρα κατά της κλειτοριδεκτομής: Η επιβλαβής και βάρβαρη πρακτική που θέτει σε κίνδυνο 200 εκατομμύρια γυναίκες

Μέχρι το 2015, τουλάχιστον 200 εκατομμύρια γυναίκες σε ορισμένες χώρες έχουν υποστεί κλειτοριδεκτομή και 4 εκατομμύρια κορίτσια από την βρεφική τους ηλικία μέχρι τα 15 κάθε χρόνο βρίσκονται σε κίνδυνο.

Παρόλο που έχει καταδικαστεί παγκοσμίως ως παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, εφαρμόζεται σε περίπου 30 χώρες στην Αφρική και στην Μέση Ανατολή όπως και σε χώρες της Ασίας και της Λατινικής Αμερική. Θεωρείται απαραίτητο κομμάτι της σωστής ανατροφής ενός κοριτσιού και ένας τρόπος να την προετοιμάσουν για τον γάμο, ελέγχοντας την σεξουαλικότητα και εξασφαλίζοντας την συζυγική πίστη.

Η συγκεκριμένη διαδικασία δεν ακολουθεί τους κανόνες υγιεινής και δεν περιλαμβάνει καμία περίθαλψη, καθώς τα εργαλεία της επέμβασης αποτελούνται από σπασμένα γυαλιά, λεπίδες, ξυράφια, ακουριασμένα μαχαίρια χωρίς μάλιστα να καθαριστεί το αίμα την προηγούμενης.

Ο ΠΟΥ επιβεβαιώνει ότι η αφαίρεση και η καταστροφή ενός υγιούς γυναικείου γεννητικού ιστού παρεμποδίζει τη φυσική λειτουργία των σωμάτων των κοριτσιών και γυναικών. Οι συνέπειες στην υγεία μπορεί να είναι άμεσες αλλά και μακροπρόθεσμες.

Στην αρχή, προκαλείται σοκ, έντονος πόνος, αιμορραγία, τέτανος ή σηψαιμία (βακτηριακή λοίμωξη), αδυναμία ούρησης, ανοιχτές πληγές στην περιοχή των γεννητικών οργάνων και τραυματισμός στον κοντινό ιστό των γεννητικών οργάνων.

Τα κορίτσια εμφανίζουν στη συνέχεια συνήθως ακανόνιστες και μη φυσιολογικές περιόδους, κύστες, πόνο κατά τη σεξουαλική επαφή και έλλειψη σεξουαλικής ευχαρίστησης, στειρότητα, προβλήματα τοκετού και θανάτους νεογέννητων μωρών. Τα προβλήματα είναι παράλληλα και ψυχολογικής φύσης αφού η τραυματική αυτή διαδικασία αφήνει κατάλοιπα και πληγές.

Ακόμα και αν γλιτώσει κάποια από αυτές τις σωματικές επιπτώσεις, ο ψυχολογικός αντίκτυπος παραμένει τραυματικός δημιουργώντας αισθήματα φόβου για το υπόλοιπο της ζωής τους. Τα ανήλικα κορίτσια που έχουν πλήρη άγνοια για την βαρβαρότητα της διαδικασίας τους, παρουσιάζεται ο ευνουχισμός τους ως μια χαρούμενη γιορτή στην οποία ανταλλάζονται δώρα.

Όσες δεν πέρασαν αυτή την διαδικασία θεωρούνται ακάθαρτες και για αυτόν τον λόγο λοιδορούνται από την κοινωνία και αποκλείονται από την αγορά του γάμου, ζουν ως περιθωριοποιημένα άτομα μέσα στην κοινότητα, στερούμενες  την μητρότητα που κατεξοχήν τις καταξιώνει και τις ενσωματώνει στο σύνολο.

Στις 17 Μαρτίου του 2021, το ανώτατο δικαστήριο της Κένυας επικύρωσε την απαγόρευση του ακρωτηριασμού των γυναικείων γεννητικών οργάνων ενώ σχεδόν όλες οι χώρες της Αφρικής έχουν ήδη ποινικοποιήσει την κλειτοριδεκτομή. Μένει η πρακτική να σταματήσει να εφαρμόζεται άτυπα.

Μόλις πέρσι, ο Αντώνιο Γκουτέρες  δήλωσε: «Ο ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων είναι μια απεχθής παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που πλήττει γυναίκες και κορίτσια σε όλο τον κόσμο. Παραβιάζει την αξιοπρέπεια τους, θέτει σε κίνδυνο την υγεία τους και προκαλεί πολύ πόνο, ακόμη και θάνατο».

Ο ακρωτηριασμός των γυναικείων γεννητικών οργάνων χωρίζεται σε τέσσερις διαφορετικούς τύπους παγκοσμίως, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας:

Τύπος 1: Συχνά αναφέρεται ως κλειτοριδεκτομή, που είναι η μερική ή ολική απομάκρυνση της κλειτορίδας

Τύπος 2: Συχνά αναφέρεται ως εκτομή, που είναι η μερική ή ολική απομάκρυνση της κλειτορίδας και των μικρών χειλιών, (οι εσωτερικές πτυχές του αιδοίου)

Τύπος 3: Συχνά αναφέρεται ως ακρωτηριασμός, που είναι το στένεμα του κολπικού ανοίγματος μέσω της δημιουργίας μίας επικαλυπτικής σφράγισης. Η σφράγιση σχηματίζεται με το κόψιμο και την επανατοποθέτηση των μικρών χειλιών ή των μεγάλων χειλιών, μερικές φορές μέσω ραφής ή με ή χωρίς αφαίρεση της κλειτορίδας (κλειτοριδεκτομή).

Τύπος 4: Αυτός περιλαμβάνει όλες τις άλλες επιβλαβείς διαδικασίες στα γυναικεία γεννητικά όργανα για μη-ιατρικούς σκοπούς, π.χ. τσίμπημα, τρύπημα, χάραξη, απόξεση και καυτηριασμό της περιοχής των γεννητικών οργάνων.

H φετινή 6η Φεβρουαρίου δεν πρέπει να είναι μία ακόμη Παγκόσμια Ημέρα που θα περάσει και θα ξεχαστεί. Ο πόνος, η ψυχική οδύνη, τα σημάδια που δεν σβήνουν και ο «σεξουαλικός ευνουχισμός» απαιτείται να μείνουν μακριά από τα 4 εκατομμύρια κορίτσια που βρίσκονται ήδη σε κίνδυνο μετά τα 200 εκατομμύρια. Είναι και δικιά μας ευθύνη