«Πολυτραυματίας» το Νοσοκομείο Σπάρτης – Δραματικές ελλείψεις, παλαιώσεις και εκκρεμότητες!

Αν ζούσε σήμερα ο Αγαθίνος* θα είχε πολλά να πει και ακόμα περισσότερα να πράξει για την υγεία στη Σπάρτη. Ο πολίτης σήμερα, στην ευρύτερη περιοχή της Σπάρτης, δεν απολαμβάνει υπηρεσίες Υγείας που αναλογούν στους φόρους που πληρώνει αλλά και στην υπομονή που έχει δείξει επί μισόν αιώνα. Δραματική υποστελέχωση, κτιριακός μαρασμός και διάχυτη ανασφάλεια χαρακτηρίζουν τη λειτουργία του Νοσοκομείου Σπάρτης και δεν μπορεί παρά να επηρεάζουν την ποιότητα των υπηρεσιών προς τον πολίτη!

«Πυρετός» στο Σανατόριο θα μπορούσε να είναι ο τίτλος ταινίας που θα παρουσίαζε τη κατάσταση στο Νοσοκομείο της Σπάρτης.

«Χωρίς σφυγμό» και με τρία, τουλάχιστον, κεντρικά και κρίσιμα προβλήματα το Νοσοκομείο Σπάρτης δείχνει να εγκαταλείπει την προσπάθεια περιμένοντας την σωτηρία εξ… Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος». Η δραματική υποστελέχωση του Νοσοκομείου, τα κτιριακά προβλήματα και η ανασφάλεια σε αυτό διαμορφώνουν συνθήκες τριτοκοσμικές στην Υγεία των Λακεδαιμόνιων. Το αναμενόμενο νέο Νοσοκομείο που θα κατασκευάσει το Ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» μπορεί να λύσει προβλήματα όπως το κτιριακό και της ασφάλειας αλλά φαίνεται να μην υπηρετεί ένα ύψιστο δικαίωμα του φορολογούμενου πολίτη για δωρεάν και ισότιμη Υγεία στον τόπο διαμονής του.

Το notospress.gr επιχειρεί σήμερα μια πρώτη καταγραφή της κατάστασης που επικρατεί στο Νοσοκομείο της Σπάρτης. Τον κεντρικό φορέα της Δημόσιας Υγείας και στρατηγείο του ΕΣΥ στον Νομό… Τον φορέα εκείνον που κλήθηκε να αντιμετωπίσει μια πανδημία και να προασπίσει την Υγεία των πολιτών.

Όσα συμπεράσματα, ενδεχομένως, εξαχθούν μπορεί να μην έχουν να κάνουν με τις προθέσεις όσων έχουν την ευθύνη για το Νοσοκομείο Σπάρτης αλλά σίγουρα αποκαλύπτουν τις ελάχιστες δυνατότητες και τις μηδενικές προοπτικές για κάτι καλύτερο στην Εθνική Υγεία.

Οι ιθύνοντες Λάκωνες που υπηρετούν στο Υπουργείο, στη Βουλή, στο ΕΣΥ, γνωρίζουν καλύτερα από οποιονδήποτε και τις ελλείψεις αλλά και τους τρόπους επίλυσης.

Σήμερα, μετά από 2 χρόνια μάχης με την πανδημία κανείς δεν απαντά σε ερωτήματα όπως γιατί το Νοσοκομείο Σπάρτης δεν ανήκει στην Γ Ζώνη (άγονη) ώστε να διαμορφωθούν κίνητρα που θα προσελκύσουν Ιατρικό προσωπικό. Η Καλαμάτα πόσο «άγονη» είναι που έχει πράξει κάτι τέτοιο; Τα κενά στις οργανικές θέσεις για Νοσοκομείο πρωτεύουσας είναι πλέον 1 στις 3. Τμήματα και κλινικές λειτουργούν στο «κόκκινο». Πολιτική βούληση φαίνεται να μην υπάρχει. Διαμορφώνονται αντικίνητρα δυσφήμισης του Νοσοκομείου Σπάρτης στην εργασιακή αλλά και επιστημονική εξέλιξη που έχει κάποιος σε αυτό. Κόπωση του προσωπικού αλλά και αφόρητα προγράμματα εφημεριών υπονομεύουν, αναπόφευκτα, την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών. Πολλά περιστατικά διακομίζονται λόγω έλλειψης προσωπικού ή εφημεριών. Οι υποδομές είναι της εποχής του 1960, με τα Επείγοντα (ΤΕΠ) να μοιάζουν με πρόχειρη λύση πολεμικής σύρραξης σε δημόσιο κτίριο. Οι θάλαμοι νοσηλείας ομοιάζουν με αυτούς των αφρικανικών χωρών το 1970. Το Προσωπικό καλείται να αποδώσει σε ένα περιβάλλον ακατάλληλο, ριψοκίνδυνο και ενίοτε τοξικό και ανασφαλές. Οι συνθήκες που διαμορφώνονται, ιδιαίτερα την τελευταία 10ετία που θα περίμενε κανείς εξέλιξη, είναι ανάξιες της Σπάρτης και των αναγκών της και μοιραία οδηγούν σε άνευ όρων συμφωνία για ένα νέο Νοσοκομείο, Ιδιωτικού Δικαίου, που κανείς δεν γνωρίζει αν θα παρέχει στον Λάκωνα πολίτη δωρεάν και ισότιμες υπηρεσίες υγείας.

Αυτό το Γενικό Νοσοκομείο που διαμόρφωσε μέχρι σήμερα η Ελληνική Πολιτεία για τον Σπαρτιάτη και Λάκωνα πολίτη δεν είναι ούτε κατάλληλο, ούτε επαρκές, ούτε έντιμο, ούτε χρήσιμο. Είναι μια επίφαση δημόσιας και δωρεάν υγείας που τρέφεται από το «αίμα» των εργαζόμενων σε αυτό και αποδίδει στην κοινωνία, οριακά, υπηρεσίες.

Αναλυτικά μπορεί κανείς να σταχυολογήσει δεκάδες προβλήματα, ελλείψεις και ανεπάρκειες.

Υποστελέχωση

Η Νοσηλευτική Μονάδα Σπάρτης καλείται να εξυπηρετήσει πρακτικά όλο το νομό, αρκετά συχνά και τα Κύθηρα. Εφημερεύει εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο, επτά ημέρες την εβδομάδα. Διαχειρίζεται μεγάλο αριθμό περιστατικών, σε ένα μεγάλο εύρος ειδικοτήτων. Παρά το γεγονός ότι βρίσκεται σε πρωτεύουσα νομού, όχι πολύ μακριά από την Αθήνα, παρουσιάζει εδώ και χρόνια ιδιαίτερη δυστοκία στην προσέλκυση νέων γιατρών, αλλά και παραϊατρικού προσωπικού.

Αποτέλεσμα του φαινομένου αυτού είναι η ύπαρξη μεγάλου αριθμού κενών οργανικών θέσεων. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με πληροφορίες του notospress.gr, από τις 69 οργανικές θέσεις της Ιατρικής Υπηρεσίας, κενές παραμένουν οι 25 (ποσοστό 36% ). Αν εξετάσει κανείς τα στοιχεία από τις προκηρύξεις θέσεων μόνιμων Επιμελητών Γιατρών τα τελευταία 3 έτη, θα διαπιστώσει ότι για το Νοσοκομείο Σπάρτης κρίθηκαν άγονες 13 θέσεις Επιμελητών Α ή Β. Σε κάποιες περιπτώσεις δε, γιατροί που κατέλαβαν μια θέση Επιμελητή την εγκατέλειψαν λίγους μήνες αργότερα για να καταλάβουν άλλη σε πιο μεγάλη πόλη.

Η υποστελέχωση επιδεινώθηκε με την επιπλέον συρρίκνωση του προσωπικού του Νοσοκομείου λόγω συνταξιοδοτήσεων, μετακινήσεων και φυσικά λόγω των πρόσφατων αναστολών εργασίας των ιατρών. Από τον Σεπτέμβριο, οπότε και εφαρμόστηκαν οι αναστολές εργασίας των υγειονομικών που δεν εμβολιάστηκαν μέχρι τώρα, λόγω των δημιουργούμενων συνθηκών έχουν παραιτηθεί διαδοχικά τρείς ιατροί. Επίσης, τρείς ιατροί που αρχικά ήταν σε αναστολή για 3-4 μήνες, λόγω φυσικής νόσησης, τώρα εργάζονται με πιστοποιητικό νόσησης που όταν λήξει , θα ξαναβγούν σε αναστολή, ένας ιατρός διέκοψε την σύμβασή του και ένας ιατρός παραμένει εκτός νοσοκομείου λόγω συνεχιζόμενης αναστολής.

Όλες οι κλινικές και τα Τμήματα παρουσιάζουν ελλείψεις. Πολλές ειδικότητες δεν υπάρχουν καν. Η υποστελέχωση οδηγεί αναγκαστικά σε πολλές διακομιδές αφού δεν υπάρχει προσωπικό και εφημερίες κάλυψης των αναγκών. Ταυτόχρονα, όπως άλλωστε αναφέρει η διεθνής βιβλιογραφία, αποδέχεται η διεθνής κοινότητα αλλά υπαγορεύει και η κοινή λογική, η εργασία του προσωπικού υπό τέτοια πίεση και κάτω από αυτές τις συνθήκες αυξάνει την πιθανότητα υπερκόπωσης, ιατρικού λάθους, εκνευρισμού και μειωμένης απόδοσης όχι μόνον στην ποσότητα αλλά και στην ποιότητα της εργασίας, χωρίς αυτό να αντικατοπτρίζει την επιστημονική – εργασιακή επάρκεια και την πρόθεση των εργαζόμενων στο Νοσοκομείο της Σπάρτης.

Ερωτήματα: Υπάρχει στο Νοσοκομείο Σπάρτης επαρκής κάλυψη από Παιδίατρο, Γαστρεντερολόγο, Αιματολόγο, Ωρυλά, υπάρχει επαρκής στελέχωση από Παθολόγους, Πνευμονολόγους, Αναισθησιολόγους, Χειρουργούς, Ουρολόγους, κ.α.; Η απάντηση είναι εξαιρετικά δύσκολη για οποίον θέλει να πει την αλήθεια. Ελλείψεις παντού! Μετακινήσεις γιατρών από άλλες Μονάδες, συμβάσεις με ιδιώτες, συγκράτηση γιατρών που θα έβγαιναν στη σύνταξη, προκειμένου το Νοσοκομείο Σπάρτης να παρέχει, τελικά, τα ελάχιστα.

Αντίστοιχη εικόνα παρουσιάζουν τα επαγγέλματα που παραστέκουν τους γιατρούς (νοσηλευτές, τραυματιοφορείς, βοηθοί θαλάμου ). Το μέγεθος του προβλήματος γίνεται εύκολα αντιληπτό, αν λάβει κανείς υπόψιν ένα σημαντικό ποσοστό των οργανικών θέσεων παραμένουν κενές.

Εξυπακούεται ότι ο επαρκής αριθμός παραϊατρικού προσωπικού είναι απαραίτητος για την ασφαλή λειτουργία του νοσοκομείου και τον υψηλό βαθμό ικανοποίησης των ασθενών και δεν μπορεί η λειτουργία πολλών τμημάτων να στηρίζεται σε συμβασιούχους και στην ανακατανομή του υπάρχοντος προσωπικού.

Δεν είμαστε εμείς, στο notospress.gr, που θα διαμορφώσουμε κλίμα ανασφάλειας για το Νοσοκομείο της Σπάρτης και θα περιγράψουμε μια εικόνα που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Είμαστε όμως εμείς, στο notospress.gr, που καθημερινά καταγράφουμε τις συνθήκες, τις θέσεις, τις αντιλήψεις, τα παράπονα και τα δεδομένα γύρω από τη λειτουργία του Νοσοκομείου. Παρατηρείται το φαινόμενο, ακόμα και οι εργαζόμενοι σε αυτό, μέσα στην ρουτίνα ή στην καθημερινή μάχη που δίνουν για κάτι καλύτερο να μην αξιολογούν πλέον, τις κακές συνθήκες και τα αρνητικά δεδομένα που συνιστούν ένα τοξικό εργασιακό περιβάλλον.

Αν σε επίπεδο στελέχωσης υπάρχει πάντα το πέπλο της ασάφειας ή της γραφειοκρατικής παράκρουσης που δεν σε αφήνει πάντα να διαπιστώσεις την κατάσταση, στο κτιριακό η κατάσταση είναι ολοφάνερη και αποκαλυπτική.

Κτηριακό

Οι κτιριακές εγκαταστάσεις του νοσοκομείου είναι στο μεγαλύτερο μέρος τους απαρχαιωμένες. Ιδιαίτερα προβληματικός ο χώρος των Επειγόντων Ιατρείων (ΤΕΠ) , που είναι και το σημείο αιχμής και πρώτης κρίσιμης επαφής του νοσοκομείου, καθώς το μέγεθος , η χωροταξία του και η εν γένει εργονομία του όλου χώρου, φαίνεται να τον καθιστούν πλήρως ακατάλληλο για την υποδοχή και την σωστή αντιμετώπιση των επειγόντων περιστατικών. Αν αναλογιστεί κανείς πως σε πολλά επείγοντα περιστατικά χρειάζεται να συνεργαστούν πολλές ειδικότητες (όπως τροχαία, ανακοπές, τραυματισμοί), τότε γίνεται αντιληπτό πως οι δυσκολίες , λόγω του συγκεκριμένου χώρου , είναι πολλές κι όχι εύκολα διαχειρίσιμες. Δεν περιμένουμε από τους εργαζόμενους να καταγγείλουν τα δεδομένα. Θα ήταν σαν να «πυροβολούν» τα πόδια τους. Κανείς δεν θέλει να φανταστεί τι σημαίνει ένας εργαζόμενος στο Νοσοκομείο, σε οποιαδήποτε βαθμίδα και ειδικότητα, να αισθάνεται ότι δεν έχει προσφέρει αυτά που γνωρίζει ή ότι δεν είχε την ευχέρεια να αποδώσει στον χρόνο που έπρεπε, μόνον και μόνον επειδή ο χώρος και οι συνθήκες που είναι διαμορφωμένες δεν του το επιτρέπουν…

Οι θάλαμοι νοσηλείας είναι στην πλειοψηφία τους εξάκλινοι χωρίς εσωτερική τουαλέτα, ενώ υπάρχουν ελάχιστοι τρίκλινοι θάλαμοι χωρίς τουαλέτα επίσης (τόσο μικροί που οι κλίνες σχεδόν εφάπτονται μεταξύ τους). Υπάρχουν ελάχιστες κοινές τουαλέτες, παλαιού τύπου, άκουσον – άκουσον ακόμα και «τούρκικες», χωρίς ουσιαστική εργονομία που εξυπηρετούν τους ασθενείς, τους συνοδούς / επισκέπτες, καθώς και το προσωπικό.

Σπατάλη ενέργειας για τη θέρμανση και ψύξη των θαλάμων. Εικόνα και όψη που σε «νικά» πριν ακόμα αναμετρηθείς μαζί της.

Επίσης, υπάρχουν λίγοι και ακατάλληλοι χώροι για το προσωπικό (για την ετοιμασία η την ξεκούραση) ενώ δεν υπάρχουν επαρκείς και κατάλληλοι χώροι ανάπαυσης των ιατρών που εφημερεύουν, όπως ούτε χώρος φαγητού κατά τη διάρκεια της εφημερίας, ούτε βέβαια βιβλιοθήκη η γενικά χώρος διαβάσματος ή ενημερώσεων – διαλέξεων του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού.

Η τριτοκοσμική όψη του Νοσοκομείου Σπάρτης, σχεδόν καθημερινά, επιβεβαιώνεται όχι μόνον από το κτιριακό και ξενοδοχειακό μαρασμό του αλλά και από την ανασφάλεια που επικρατεί στους χώρους του.

Ανασφάλεια

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η εξασφάλιση αισθήματος ασφάλειας και ηρεμίας στο χώρο εργασίας είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την καλή απόδοση των εργαζομένων.

Δεν υπάρχει επαρκές προσωπικό φύλαξης, είτε στην πύλη του νοσοκομείου είτε στα τμήματα.

Δεν υπάρχουν πόρτες ασφαλείας στα τμήματα, οπότε ο καθένας μπορεί να εισέλθει και να μπει στα τμήματα ακόμα και τις ώρες της ιατρικής επίσκεψης.

Οι ίδιοι οι πολίτες ακόμα και ασθενείς γίνονται μάρτυρες επεισοδίων από ανεξέλεγκτους και ευέξαπτους επισκέπτες που πολύ συχνά σε εξαναγκάζουν να αναζητήσεις την Ιδιωτική Υγεία ακόμα και αν δεν έχεις την δυνατότητα.

Ο πολίτης στην Σπάρτη και την ευρύτερη περιοχή, που θα αναγκαστεί να εξυπηρετηθεί από το Νοσοκομείο της πόλης, (Σανατόριο του περασμένου αιώνα με διάφορες lego προσθήκες) θα αισθανθεί πολίτης κατώτερης κατηγορίας. Αλλά, ακόμα και η πολυδιαφημισμένη και πολυαναμενώμενη «νέα εποχή» στην υγεία, που θα επέλθει με το νέο Νοσοκομείο «Σταύρος Νιάρχος» δεν είναι σίγουρο ότι θα αποφέρει στην κοινωνία υπηρεσίας υγείας δωρεάν και ισότιμες για όλους. Το νέο Νοσοκομείο γεννά αισιοδοξία αλλά και έντονα ερωτηματικά. Αυτό είναι κάτι που θα μας απασχολήσει προσεχώς.

Μετά από τα πάρα πάνω, καλό θα ήταν όσοι αναφέρονται, όσοι περιφέρονται και όσοι εντέλλονται για την Υγεία στη Σπάρτη να είναι πιο υπεύθυνοι, πιο μαχητικοί και πιο ειλικρινείς. Γιατί ύψιστο αγαθό και δικαίωμα για τον πολίτη που αγωνίζεται και υπομένει δεν είναι μόνον η «ελευθερία» αλλά και η υγεία.

(*) Ο Αγαθίνος ήταν ένας διακεκριμένος Έλληνας γιατρός που καταγόταν από τη Σπάρτη, «όχι τυχαίος άνδρας» κατά τη φράση του κορυφαίου Γαληνού. Ο Αγαθίνος οφείλει κυρίως τη φήμη του στο ότι ένωσε τα τρία γνωστά τότε συστήματα της Ιατρικής, το σύστημα των «πνευματικών», αυτό των «εμπειρικών» και αυτό των «μεθοδικών», σε ένα, δημιουργώντας έτσι μία νέα ιατρική «σχολή», αυτή των «εκλεκτικών» ή «επισυνθετικών», η οποία αναπτύχθηκε μεταγενέστερα από τον Κέλσο και τον Αρεταίο τον Καππαδόκη. Μαθητές του Αγαθίνου ήταν ο Αρχιγένης και ο Ηρόδοτος, οι οποίοι διέπρεψαν στη Ρώμη.

Ο Αγαθίνος συνέγραψε πολλά έργα, αλλά όλα χάθηκαν. Σπουδαία ήταν τα έργα του Περί σφυγμών και Περί πυρετών, καθώς και άλλα για τα θερμά και ψυχρά λουτρά.

Πηγή: notospress.gr