Πότε το στρες και η κόπωση μπορεί να δείξουν πάθηση στον εγκέφαλο

Πολλοί αποδίδουν την ομίχλη του εγκεφάλου, τη δυσκολία να θυμηθούν μια λέξη που ξέρουν ή τη δυσκολία συγκέντρωσης στο άγχος και την κούραση. Όμως αυτά τα φαινομενικά αθώα σημάδια μπορεί να είναι συμπτώματα μιας σοβαρής εγκεφαλικής πάθησης.

Αυτοάνοση εγκεφαλίτιδα: Τι είναι, ποια τα συμπτώματα και πότε μπορεί να σχετίζεται με στρες και κόπωση

Λίγο-πολύ οι περισσότεροι από εμάς προσπαθούμε να σκεφτούμε μια λέξη που γνωρίζουμε αλλά μας διαφεύγει, ξεχνάμε τι κάναμε πριν από λίγα δευτερόλεπτα ή νιώθουμε το μυαλό μας να θολώνει χωρίς προφανή λόγο. Συνήθως αυτά είναι φυσιολογικά και σχετίζονται με την κούραση ή το άγχος. Ωστόσο, για ορισμένους μπορεί να αποτελούν πρώιμα σημάδια μίας σπάνιας πάθησης που ονομάζεται αυτοάνοση εγκεφαλίτιδα, όπου το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται λανθασμένα στον εγκέφαλο προκαλώντας φλεγμονή και πρήξιμο.

Η νόσος μπορεί να εμφανιστεί ξαφνικά και σε οποιαδήποτε ηλικία, κάποιες φορές μετά από ιογενή λοίμωξη, ενώ συχνά η ακριβής αιτία παραμένει άγνωστη. Αν και θεωρείται σπάνια — επηρεάζοντας περίπου 14 άτομα ανά 100.000 κάθε χρόνο — η καλύτερη ενημέρωση και οι πιο σύγχρονες διαγνωστικές μέθοδοι δείχνουν ότι είναι πιο συχνή απ’ όσο νομίζαμε, καθιστώντας την έγκαιρη αναγνώριση και αντιμετώπιση ακόμη πιο σημαντική.

Παράγοντες κινδύνου για την αυτοάνοση εγκεφαλίτιδα

Οι παράγοντες κινδύνου για την αυτοάνοση εγκεφαλίτιδα (AE) που αναδεικνύονται σε πρόσφατες έρευνες περιλαμβάνουν την ευαλωτότητα του ανοσοποιητικού συστήματος, προηγούμενες ιογενείς λοιμώξεις, κρυφούς καρκίνους και καθυστερημένη διάγνωση. Σύμφωνα με άρθρο του 2025 με τίτλο «Approach and overview of autoimmune encephalitis: A review», η αυτοάνοση εγκεφαλίτιδα εμφανίζεται όταν το ανοσοποιητικό σύστημα δημιουργεί αντισώματα που επιτίθενται λανθασμένα στον εγκέφαλο. Η μελέτη διευκρινίζει επίσης πως η πάθηση αυτή δεν προκαλείται από βακτήρια αλλά από την ίδια την ανοσολογική αντίδραση του οργανισμού.

Άλλες μελέτες δείχνουν ότι προβλήματα στην ανοσολογική ανοχή, αλλαγές μετά από εγκεφαλίτιδα από έρπητα και παρανεοπλασματικοί παράγοντες μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο για AE, ενώ η μεγαλύτερη ηλικία, η καθυστερημένη θεραπεία και τα έντονα αρχικά συμπτώματα αποτελούν ισχυρούς προγνωστικούς δείκτες χειρότερης έκβασης.

•  Προβλήματα στο ανοσοποιητικό σύστημα μπορούν να προκαλέσουν AE, συμπεριλαμβανομένης της αποτυχίας των φυσιολογικών «ελέγχων» του.
•  Μια προηγούμενη λοίμωξη εγκεφαλίτιδας από τον ιό του έρπητα μπορεί να οδηγήσει σε AE λίγες εβδομάδες αργότερα.
•  Ορισμένες περιπτώσεις AE συνδέονται με κρυφούς καρκίνους (παρανεοπλασματική AE).
•  Η μεγαλύτερη ηλικία, η καθυστέρηση στη θεραπεία, οι επιληπτικές κρίσεις και οι ανωμαλίες στην μαγνητική τομογραφία αυξάνουν τον κίνδυνο για μακροπρόθεσμα γνωστικά προβλήματα.
•  Σε ασθενείς της ΜΕΘ, η ύπαρξη καρκίνου, η ανάγκη για αναπνευστική υποστήριξη ή η απουσία ανιχνεύσιμων αντισωμάτων προβλέπει χειρότερη αποκατάσταση.

Πώς μπορεί να επηρεάζει την καθημερινότητα και τις σχέσεις

Αυστραλιανή μελέτη του 2023 σε 50 άτομα με αυτοάνοση εγκεφαλίτιδα έδειξε ότι όσοι πάσχουν συχνά δυσκολεύονται με:

•  συγκέντρωση και προσοχή
•  βραχυπρόθεσμη μνήμη
•  ταχύτητα επεξεργασίας (δηλαδή πόσο γρήγορα μπορούν να λαμβάνουν και να ανταποκρίνονται σε πληροφορίες)
•  σχεδιασμό, οργάνωση και λήψη αποφάσεων (γνωστά ως εκτελεστικές λειτουργίες).

Αυτό μπορεί να κάνει καθημερινές δραστηριότητες, όπως το να ακολουθήσει κάποιος μια συζήτηση, να γράψει ένα email ή να διαχειριστεί ένα πρόγραμμα, να είναι εξαντλητικές. Κάποιοι αναφέρουν ότι νιώθουν σαν να είναι τελείως διαφορετικοί άνθρωποι μετά την ασθένεια – πιο αγχωμένοι, λιγότερο σίγουροι και με πνευματική σύγχυση. Σχεδόν το ένα τρίτο των ατόμων με αυτή την πάθηση δεν επιστρέφουν στην εργασία ή τις σπουδές τους λόγω επίμονων δυσκολιών με τη σκέψη και τα συναισθήματα. Άλλοι επιστρέφουν, αλλά χρειάζονται αλλαγές στα καθήκοντα ή περισσότερο χρόνο για την ολοκλήρωση εργασιών.

Τα γνωστικά προβλήματα μπορούν επίσης να επηρεάσουν τις διαπροσωπικές σχέσεις. Οικογένεια και φίλοι ίσως να μην κατανοούν τι έχει αλλάξει, ειδικά αν το άτομο «φαίνεται καλά». Αυτό το χάσμα μπορεί να οδηγήσει σε απογοήτευση και απομόνωση. Οι φροντιστές συχνά επωμίζονται το συναισθηματικό βάρος ενώ προσπαθούν να διαχειριστούν μια πάθηση που παραμένει σχετικά άγνωστη.

Συχνά γίνεται λάθος διάγνωση

Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα με την αυτοάνοση εγκεφαλίτιδα είναι το πόσο συχνά γίνεται λανθασμένη διάγνωση. Τα γνωστικά συμπτώματα συγχέονται συχνά με κατάθλιψη, άγχος, χρόνια κόπωση ή πρώιμη άνοια. Δεν υπάρχει ένα και μόνο τεστ που να επιβεβαιώνει την αυτοάνοση εγκεφαλίτιδα. Πολλοί περνούν από πολλαπλά ραντεβού και εξετάσεις μέχρι να μπορέσουν οι γιατροί να καταλάβουν τι ακριβώς συμβαίνει.

Αυτές μπορεί να περιλαμβάνουν:

•  εξετάσεις αίματος και εγκεφαλονωτιαίου υγρού για ενδείξεις φλεγμονής ή συγκεκριμένων αντισωμάτων που στοχεύουν τον εγκέφαλο
•  μαγνητικές και τομογραφίες εκπομπής ποζιτρονίων (MRI και PET) για την ανίχνευση φλεγμονής ή αλλαγών στη λειτουργία του εγκεφάλου
•  ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (EEG) για εντοπισμό ανώμαλης ηλεκτρικής δραστηριότητας ή επιληπτικών προτύπων
•  γνωστικά τεστ για την αξιολόγηση σκέψης, προσοχής, μνήμης και επίλυσης προβλημάτων.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, η διάγνωση βασίζεται στα συμπτώματα και σε υποστηρικτικά ευρήματα ακόμη και πριν γίνουν διαθέσιμα τα αποτελέσματα των αντισωμάτων – κάτι που μπορεί να πάρει χρόνο.

Πώς αντιμετωπίζεται;

Οι καθυστερήσεις στη διάγνωση μπορεί να προκαλέσουν επιπλέον εγκεφαλική βλάβη, καθώς η φλεγμονή συνεχίζει να εξελίσσεται. Γι’ αυτό η έγκαιρη θεραπεία είναι καθοριστική για τη μείωση της φλεγμονής, την αναστροφή των συμπτωμάτων και την πρόληψη μακροπρόθεσμων επιπτώσεων.

Η θεραπεία συνήθως περιλαμβάνει:

•  φαρμακευτική αγωγή, όπως κορτικοστεροειδή για μείωση της φλεγμονής ή ανοσοσφαιρίνες για ρύθμιση της ανοσολογικής απόκρισης
•  αντιεπιληπτικά φάρμακα, εάν το άτομο παρουσιάζει κρίσεις
•  γνωστική αποκατάσταση, όπως ασκήσεις σκέψης και μνήμης
•  ψυχολογική υποστήριξη, όπως η γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία, για τη διαχείριση συναισθηματικών αλλαγών.

Οι ερευνητές αναπτύσσουν επίσης καλύτερους τρόπους αξιολόγησης και παρακολούθησης των συμπτωμάτων, συμπεριλαμβανομένων ερωτηματολογίων αυτοαναφοράς και επίσημων γνωστικών τεστ. Αυτά είναι απαραίτητα για την εξατομίκευση της θεραπείας και την αξιολόγηση της προόδου.

Η ανάρρωση είναι διαφορετική για τον κάθε ένα

Πολλοί μπορεί να αναρρώσουν πλήρως – ειδικά όταν η θεραπεία ξεκινήσει νωρίς – αλλά δεν συμβαίνει πάντα. Κάποιοι μπορεί να ανακάμψουν γρήγορα, ενώ άλλοι χρειάζονται μήνες ή και χρόνια για να ξαναβρούν τον εαυτό τους. Η υποστήριξη κάνει μεγάλη τη διαφορά. Οι άνθρωποι έχουν περισσότερες πιθανότητες να αναρρώσουν σωστά και να ξαναχτίσουν την αυτοπεποίθηση και την ανεξαρτησία τους όταν έχουν ευέλικτες σχολικές ή εργασιακές ρυθμίσεις, πρόσβαση σε θεραπείες και ένα υποστηρικτικό περιβάλλον που κατανοεί τι περνούν.

Το να ζει κανείς με μια πάθηση που επηρεάζει τη σκέψη του μπορεί να προκαλέσει έντονη απογοήτευση. Επειδή δεν είναι πάντα αντιληπτή από τους άλλους, μπορεί να οδηγήσει σε απομόνωση ή αμφιβολία για τον εαυτό. Γι’ αυτό και η φροντίδα ψυχικής υγείας είναι εξίσου σημαντική. Η ψυχοθεραπεία ή οι ομάδες υποστήριξης από συνομηλίκους μπορούν να προσφέρουν την αναγκαία συναισθηματική στήριξη και πρακτικές συμβουλές.

Πηγή: oloygeia.gr