Το χαρακτηριστικό στην ομιλία που δείχνει γνωστική έκπτωση – Εμφανίζεται πριν από τα προβλήματα στη μνήμη

Ένα χαρακτηριστικό στην ομιλία μπορεί να είναι πρώιμο σημάδι γνωστικής έκπτωσης και να δείχνει ότι ο εγκέφαλος αρχίζει να γερνάει ή να δυσλειτουργεί. Αυτές οι αλλαγές εμφανίζονται συχνά πριν ξεκινήσουν τα προβλήματα με τη μνήμη και μπορούν να βοηθήσουν στην έγκαιρη ανίχνευση της άνοιας.

Το σημάδι που είναι ένδειξη γνωστικής έκπτωσης και φαίνεται όταν μιλάμε

Φανταστείτε μια χαλαρή συζήτηση με τη γιαγιά σας όταν ξαφνικά σταματά και λέει, «Τι ήθελα να πω τώρα;». Αυτό το κοινό φαινόμενο εμφανίζεται συχνά πολύ πριν από τα ορατά σημάδια γήρανσης όπως τα γκρίζα μαλλιά ή η ανάγκη για γυαλιά όρασης. Παρόλο που μπορεί να φαίνεται ασήμαντο, αυτές οι μικρές παύσεις αποκαλύπτουν ήσυχα σημαντικές ενδείξεις για το πώς αλλάζει ο εγκέφαλος με την ηλικία.

Πολλές φορές αυτό το φαινόμενο δεν είναι παροδικό – είναι γνωστική έκπτωση και εμφανίζεται στην καθημερινότητα αλλά και σε ελεγχόμενα τεστ που αξιολογούν τις γλωσσικές δεξιότητες. Δεν είναι μόνο ενοχλητικό, μπορεί επίσης να είναι προειδοποιητικό σημάδι που δείχνει πρώιμα προβλήματα σε ορισμένες διεργασίες του εγκεφάλου, χρόνια πριν γίνουν αισθητά άλλα συμπτώματα που σχετίζονται με άνοια και Αλτσχάιμερ.

Αιτίες της γνωστικής έκπτωσης, σύμφωνα με έρευνες

Σύμφωνα με έρευνα του 2023 με τίτλο The A‑to‑Z factors associated with cognitive impairment. Results of the DeCo study, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι σε ενήλικες περίπου 69 ετών, η υπέρταση, το να ζει κάποιος μόνος (μοναξιά) και η κατάθλιψη συνδέονταν προοδευτικά με υψηλότερο κίνδυνο γνωστικής έκπτωσης. Αντίθετα, η χρήση του διαδικτύου, η τακτική ανάγνωση και οι διανοητικά απαιτητικές εργασίες συνδέονταν εξίσου με χαμηλότερη πιθανότητα γνωστικής έκπτωσης.

Άλλες πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι τα προβλήματα μνήμης και σκέψης μπορεί να προκληθούν από πολλούς διαφορετικούς παράγοντες. Μερικοί από τους πιο συχνούς περιλαμβάνουν:

• Κακός ύπνος, ειδικά η έλλειψη βαθύ ύπνου REM, που μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο νόσου Αλτσχάιμερ.
• Η καθιστική ζωή, ακόμη και αν κάποιος ασκείται καθημερινά, μπορεί να προκαλέσει συρρίκνωση του εγκεφάλου με την πάροδο του χρόνου.
• Ιατρικές παθήσεις όπως η υψηλή αρτηριακή πίεση, ο διαβήτης και το λίπος στην κοιλιά μπορούν να βλάψουν τα αιμοφόρα αγγεία του εγκεφάλου και να επηρεάσουν τη μνήμη.
• Μικρές εγκεφαλικές αιμορραγίες και βλάβες στα αιμοφόρα αγγεία του εγκεφάλου συνδέονται με απώλεια μνήμης και τη συσσώρευση βλαβερών πρωτεϊνών στον εγκέφαλο.
• Η εισπνοή ατμοσφαιρικών ρύπων ή η έκθεση σε χημικά μπορεί να βλάψει τον εγκέφαλο προκαλώντας φλεγμονή και προβλήματα στα αιμοφόρα αγγεία.
• Η αίσθηση μοναξιάς ή κατάθλιψης μπορεί επίσης να επιδεινώσει τη μνήμη, ειδικά στους ηλικιωμένους.
• Λοιμώξεις όπως η COVID‑19 ή το στρες που προκάλεσε η πανδημία μπορεί να επιταχύνουν τη γήρανση του εγκεφάλου.
• Το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο ή η δυσκολία στην όραση και την ακοή μπορεί να αυξήσουν την πιθανότητα εμφάνισης άνοιας αργότερα στη ζωή.

Δυσκολία εύρεσης λέξεων (WFD)

Οι πρώτες έρευνες στο University of Toronto και στο Baycrest Health Sciences συνδέουν τη δυσκολία εύρεσης λέξεων με τα ίδια νευρωνικά «μονοπάτια» που αποδυναμώνονται στη νόσο Αλτσχάιμερ. Οι ερευνητές παρατηρούν ότι η πιο αργή ομιλία – και όχι απλώς η περιστασιακή παύση – σχετίζεται περισσότερο με τη γενική γνωστική υγεία.

Πέρα από τις ασθένειες, νέα στοιχεία συνδέουν τη λεκτική ευχέρεια με τη μακροζωία. Οι ενήλικες που διατηρούν τη ροή του λόγου ζουν περισσότερο από εκείνους που μιλούν με δισταγμό. Επειδή η καθημερινή ομιλία είναι περίπλοκη, οι επιστήμονες «σπάνε» το παζλ σε πιο διαχειρίσιμα κομμάτια.

Ενδείξεις προέρχονται από αυθόρμητες παύσεις όπως το κλασικό «εε…», και από εκείνες τις ενοχλητικές στιγμές που «η λέξη βρίσκεται στην άκρη της γλώσσας» – όταν το νόημα είναι σαφές, αλλά ο ήχος δεν βγαίνει.

Τρεις θεωρίες για τη δυσκολία εύρεσης λέξεων

Μία σχολή σκέψης ρίχνει το φταίξιμο σε μια γενικευμένη επιβράδυνση. Η θεωρία της ταχύτητας επεξεργασίας λέει ότι ένας γηρασμένος εγκέφαλος μοιάζει με παλιό λάπτοπ που χρειάζεται λίγο χρόνο για να ανοίξει κάθε αρχείο. Οι νευρωνικές μεταδόσεις εξακολουθούν να λειτουργούν, αλλά πιο αργά – οδηγώντας σε επιπλέον σιωπή πριν εμφανιστεί η σωστή συλλαβή.

Άλλη προσέγγιση, η υπόθεση ελλείμματος αναστολής, υποστηρίζει ότι οι ηλικιωμένοι δυσκολεύονται να «σωπάσουν» τις άσχετες σκέψεις. Ανταγωνιστικά ονόματα ή ιδέες παρεμβάλλονται και ο «νοητικός τροχονόμος» δεν μπορεί να τα απομακρύνει αρκετά γρήγορα. Ωστόσο, οι πραγματικές συζητήσεις σπάνια δείχνουν κατακλυσμό λανθασμένων εικασιών, γεγονός που δημιουργεί αμφιβολίες για το αν η αναστολή είναι η κύρια αιτία.

Η τρίτη εξήγηση εστιάζει απευθείας στη γλώσσα. Η υπόθεση ελλείμματος μετάδοσης απεικονίζει το λεξιλόγιο σαν έναν πολυεπίπεδο ιστό: η έννοια στην κορυφή, η μορφή της λέξης στη μέση και ο ήχος στη βάση. Η ηλικία χαλαρώνει τη σύνδεση ανάμεσα στο μεσαίο και το κατώτερο επίπεδο, έτσι το άτομο γνωρίζει την έννοια αλλά δεν μπορεί να «εκστομήσει» τον ήχο της λέξης. Αυτή η εύθραυστη σύνδεση καθιστά τη λεκτική ονομασία πιο δύσκολη από την ακρόαση ή την ανάγνωση, που βασίζονται σε πιο σταθερές «διαδρομές».

Παιχνίδι λέξης-εικόνας

Για να εξετάσουν αυτές τις ιδέες, οι επιστήμονες χρησιμοποιούν δοκιμασίες παρεμβολής εικόνας-λέξης. Οι συμμετέχοντες βλέπουν μια εικόνα – για παράδειγμα, έναν σκύλο – ενώ ταυτόχρονα προβάλλεται ή ακούγεται μια λέξη. Αν η λέξη είναι «γάτα», η έννοιά της επικαλύπτεται και επιβραδύνει την απάντηση.

Αν είναι «ομίχλη», το κοινό σύμφωνο δίνει ώθηση στην άρθρωση. Αυτή η προσέγγιση διαχωρίζει τις σημασιολογικές και φωνολογικές επιρροές χωρίς την πολυπλοκότητα μιας ελεύθερης συζήτησης.

Η μεταφορά των πειραμάτων στο διαδίκτυο αύξησε τη συμμετοχή. Οι ερευνητές μετέτρεψαν τη δοκιμή σε ένα γρήγορο παιχνίδι, διατηρώντας υψηλό το ενδιαφέρον σε όλες τις ηλικίες. Οι χρόνοι αντίδρασης μετριούνται σε χιλιοστά του δευτερολέπτου, αποκαλύπτοντας τα «κολλήματα» πολύ πριν ακούσει ο ακροατής οποιοδήποτε λάθος.

Τι έδειξαν τα αποτελέσματα της μελέτης

Σε μελέτη, 125 ενήλικες ηλικίας 18 έως 85 ετών έπαιξαν το παιχνίδι, βαθμολογήθηκαν σε τεστ εκτελεστικών λειτουργιών και κατέγραψαν φυσικές συζητήσεις για μεταγενέστερη ανάλυση. Οι συμμετέχοντες μεγαλύτερης ηλικίας επιβραδύνθηκαν αισθητά όταν η λέξη «γάτα» συνόδευε την εικόνα του σκύλου και επωφελήθηκαν λιγότερο από την παρότρυνση της λέξης «ομίχλη». Αυτά τα μοτίβα συμφωνούσαν με το αποδυναμωμένο μονοπάτι που προβλέπει η υπόθεση ελλείμματος μετάδοσης.

Ωστόσο, όταν αξιολογήθηκαν δείγματα καθημερινής ομιλίας, ούτε η σημασιολογική επιβράδυνση ούτε η φωνολογική ώθηση προέβλεψαν τη δυσκολία εύρεσης λέξεων στην πραγματική ζωή. Αντίθετα, ο γενικός χρόνος αντίδρασης – η ταχύτητα εύρεσης οποιασδήποτε λέξης – ξεχώρισε ως ο καλύτερος δείκτης. Αυτό το εύρημα μετέφερε ξανά την προσοχή στην γενική ταχύτητα επεξεργασίας.

Η ταχύτητα είναι πιο σημαντική από την απόσπαση της προσοχής

Η συνέχεια της έρευνας επιβεβαίωσε ότι ο ρυθμός της καθημερινής ομιλίας αντικατοπτρίζει τη γνωστική υγεία. Η ομάδα του University of Toronto διαπίστωσε ότι άτομα που μιλούσαν πιο αργά είχαν επίσης χαμηλότερες επιδόσεις σε τεστ που απαιτούσαν σχεδιασμό και συγκέντρωση – ακόμη και όταν τα λάθη στην εύρεση λέξεων ήταν σπάνια.

Το κρίσιμο στοιχείο είναι ότι οι παύσεις για να βρεθεί μια χαμένη λέξη δεν σχετίζονταν με γνωστική έκπτωση. Αυτό που είχε σημασία ήταν πόσο γρήγορα εξελίσσονταν οι προτάσεις όταν εμφανίζονταν οι σωστές λέξεις.

Αυτή η διάκριση απαλύνει τις συνηθισμένες ανησυχίες. Η σύντομη αναζήτηση μιας λέξης μπορεί να αντικατοπτρίζει απλώς τη φυσιολογική γήρανση – ενώ η σταδιακή επιβράδυνση στην ευφράδεια της ομιλίας μπορεί να αποτελεί πρώιμο προειδοποιητικό σημάδι, ακόμα και πριν τα τεστ μνήμης.

Κλινικοί πλέον υποστηρίζουν ότι η ταχύτητα ομιλίας θα πρέπει να εντάσσεται στις βασικές γνωστικές αξιολογήσεις, μαζί με την αρτηριακή πίεση και τα νευρολογικά αντανακλαστικά.

Πώς οδηγούν τα δεδομένα στην πρώιμη ανίχνευση

Το παιχνίδι λέξης-εικόνας προσφέρει έναν γρήγορο, διασκεδαστικό τρόπο για να εντοπιστούν λεπτές αλλαγές πριν εξελιχθούν σε σοβαρή έκπτωση. Επειδή μετρά ταυτόχρονα την ταχύτητα και την ακρίβεια, μπορεί να αποδειχθεί πιο αποδοτικό από τις παραδοσιακές λίστες ονομάτων στην πρώιμη αναγνώριση του κινδύνου.

Λογισμικά ανάλυσης ομιλίας, που ήδη επεξεργάζονται ηχογραφήσεις εντοπίζοντας παύσεις σε χιλιοστά του δευτερολέπτου, θα μπορούσαν σύντομα να ειδοποιούν τους γιατρούς όταν ο λεκτικός ρυθμός ενός ασθενούς μεταβάλλεται. Παράλληλα, οι καθημερινές συνήθειες εξακολουθούν να έχουν σημασία. Η συχνή συζήτηση, η αφήγηση ιστοριών, τα γλωσσικά παιχνίδια και ακόμη και η εκμάθηση νέων γλωσσών διατηρούν τα νευρωνικά «μονοπάτια» ενεργά.

Όπως ο καθημερινός περίπατος ενισχύει την καρδιά, έτσι και η ζωηρή κουβέντα ενισχύει το μυαλό. Και όταν κάποιο αγαπημένο πρόσωπο κολλάει σε ένα όνομα, η υπομονή βοηθά περισσότερο από το να του ολοκληρώσουμε τη φράση. Μερικές φορές, η σωστή λέξη φτάνει με τον δικό της ρυθμό – μια υπενθύμιση ότι ο εγκέφαλος, όπως και οι συζητήσεις, ευδοκιμεί όταν του δίνεται λίγος χρόνος για να αναπνεύσει.

Πηγή: oloygeia.gr