Όταν η ευθύνη γίνεται ανευθυνότητα. Όσοι δεν ανήκουν σε ομάδες υψηλού κινδύνου και σκοπεύουν να εμβολιαστούν… ας το σκεφτούν διπλά πριν το κάνουν!

Κάθε νέο φάρμακο που εμφανίζεται στην ζωή μας, παρά τις εξαντλητικές ή όχι, δοκιμές του, είναι αρκετά πιθανόν να εμφανίσει σοβαρές ή όχι παρενέργειες κατά και μετά την χρήση του.

Όμως, οι κίνδυνοι που μπορεί να προκληθούν από ένα νέο εμβόλιο για τον Covid-19 ΔΕΝ πονοκεφαλιάζουν ιδιαίτερα τους κατασκευαστές του.

Η κάλυψη αποζημίωσης που εντάσσεται στο πλαίσιο εκτάκτων μέτρων για την αντιμετώπιση της πανδημίας είναι ακόμη ένα δώρο που απονέμουν οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής για την υγεία.

Ακόμη και πριν κηρύξει ο ΠΟΥ την πανδημία του COVID, και ενώ υπήρχαν λιγότερες από 12 μολύνσεις Covid-19 στις ΗΠΑ, στις 4 Φεβρουαρίου 2020 το Υπουργείο Υγείας και Ανθρώπινων Υπηρεσιών των ΗΠΑ πέρασε σιωπηλά τη νομοθεσία για την Δημόσια ετοιμότητα και την Ετοιμότητα Έκτακτης Ανάγκης (“PREP” Act) -το ίδιο έγινε και σε άλλες χώρες της Ευρώπης- η οποία περιλαμβάνει μια ρήτρα που παρέχει στις φαρμακευτικές εταιρίες οικονομική ασυλία, στη περίπτωση που κάτι πάει στραβά με τα νέα προϊόντα για τον COVID-19.

Ωστόσο αυτό δεν είναι και τόσο ασυνήθιστο – ο νόμος περί βλαβών από το εμβόλιο για παιδιά το 1986, αποζημείωνε τις φαρμακευτικές εταιρείες στις ΗΠΑ για οποιαδήποτε οικονομική ευθύνη προέκυπτε και σχετιζόταν με βλάβη από εμβολιασμό.

Το Ηνωμένο Βασίλειο είχε, επίσης, έναν παρόμοιο νόμο, ο οποίος αρχικά κωδικοποιήθηκε στον Νόμο του 1979 περί πληρωμών από βλάβες που προκλήθηκαν από εμβολιασμό.

Αυτό φυσικά είναι ένα ισχυρό κίνητρο για τις εταιρείες κατασκευής φαρμάκων εφόσον τους παρέχεται μηδενική βάση ευθύνης και τους προστατεύει ο νόμος από μηνύσεις λόγω της βλάβης που προκαλούν τα προϊόντα τους.

Όταν λοιπόν, και εφόσον, εμφανιστεί ένα εμβόλιο για τον COVID-19, να θυμάστε ότι δεν θα μπορέσει να λειτουργήσει το εργαλείο της μήνυσης ως αντίμετρο για την προστασία σας για οποιαδήποτε γνωστή ή άγνωστη παρενέργεια.