Τα παράδοξα της φαρμακευτικής δαπάνης και οι προβλέψεις για το μέλλον

Η χρηματοδότηση της φαρμακευτικής δαπάνης έχει εγκλωβιστεί σε ένα φαύλο κύκλο που άρχισε από την είσοδό μας στα μνημόνια και που οδηγεί σε μία σειρά από παραδοξότητες, σύμφωνα με το ΣΦΕΕ.

Η φαρμακευτική πολιτική στην Ελλάδα αποτελεί ένα από τα πλέον κρίσιμα και σύνθετα πεδία άσκησης δημόσιας πολιτικής, καθώς συνδέεται άμεσα τόσο με τη βιωσιμότητα του συστήματος υγείας όσο και με την ισότιμη πρόσβαση των πολιτών σε αναγκαίες θεραπείες.
«Η χρηματοδότηση της φαρμακευτικής δαπάνης στην Ελλάδα έχει εγκλωβιστεί σε ένα φαύλο κύκλο που άρχισε από την είσοδό μας στα μνημόνια και που οδηγεί σε μία σειρά από παραδοξότητες. Ο περιορισμένος έλεγχος ζήτησης διαιωνίζει ένα μη-αποδοτικό, από πλευράς κόστους, μείγμα, αυξάνοντας τη συνολική δαπάνη. Παράλληλα, η δημόσια χρηματοδότηση δεν ακολουθεί τον ρυθμό αύξησης της συνολικής δαπάνης, οδηγώντας σε αυξημένες επιστροφές. Με δεδομένο το σταθερό δημοσιονομικό πλαίσιο που παρέχει ο μηχανισμός των επιστροφών, η Πολιτεία δεν έχει ισχυρό κίνητρο να προωθήσει μέτρα για τον έλεγχο της συνολικής δαπάνης». Το παραπάνω είναι το συμπέρασμα μελέτης του Συνδέσμου Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδος (ΣΦΕΕ) με τίτλο «Κοιτώντας μπροστά: Ένας οδικός χάρτης για τη φαρμακευτική πολιτική στην Ελλάδα».

H μελέτη αποτελεί τη συνέχεια της αντίστοιχης της Deloitte του 2020 και φιλοδοξεί να προσφέρει έναν ολοκληρωμένο οδικό χάρτη για τον μετασχηματισμό του φαρμακευτικού συστήματος της Ελλάδας, με στόχο τη βελτίωση της βιωσιμότητας, τη διασφάλιση της ισότιμης πρόσβασης των ασθενών στις θεραπείες που έχουν ανάγκη και την ευθυγράμμιση με τα διεθνή πρότυπα. Μέσα από μια μεθοδολογία βασισμένη σε δεδομένα και την ευρεία συμμετοχή των εμπλεκόμενων φορέων, η μελέτη εντοπίζει τις βασικές διαρθρωτικές προκλήσεις, αξιολογεί το υφιστάμενο πλαίσιο πολιτικής και προτείνει μια σειρά «ρεαλιστικών και ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων για τη διασφάλιση της μακροπρόθεσμης ανθεκτικότητας».

Τα παράδοξα του συστήματος

Ο Γιώργος Κουρέπης, Director στην ομάδα Strategy της Deloitte, αναλύοντας τα παράδοξα του συστήματος στη χώρα μας, ανέφερε πως η Ελλάδα παρουσιάζει τα υψηλότερα επίπεδα επιστροφών, ενώ έχει από τις χαμηλότερες τιμές πρωτοτύπων στην Ευρώπη. «Παρά τις αυξήσεις στη δημόσια δαπάνη τα τελευταία χρόνια, τα επίπεδα επιστροφών εξακολουθούν να έχουν ανοδική τάση. Ενώ οι κανόνες τιμολόγησης μεταξύ καναλιών διανομής είναι κοινοί, υπάρχουν σημαντικές διακυμάνσεις στα επίπεδα επιστροφών. Τα κόστη κοινωνικών και προνοιακών πολιτικών δημιουργούν αυξημένη δαπάνη που καλύπτεται από τη βιομηχανία», ανέφερε. Παράλληλα, πρόσθεσε, η Ελλάδα καλείται σήμερα να αντιμετωπίσει μια σειρά από διεθνείς προκλήσεις, τη στιγμή που η κατά κεφαλήν δημόσια χρηματοδότηση υπολείπεται σημαντικά συγκρίσιμων αγορών. «Από το 2020 έως το 2022, η Ελλάδα κατέγραψε τη μεγαλύτερη αύξηση συνολικής δαπάνης (22%) και τη μικρότερη αύξηση δημόσιας δαπάνης (5%) σε κατά κεφαλήν όρους, συγκρινόμενη με τις νότιες και άλλες ευρωπαϊκές χώρες». Οι παγκόσμιες πιέσεις στην καινοτομία και οι αλλαγές στις επενδυτικές προτεραιότητες, ο ανταγωνισμός μεταξύ ΗΠΑ, Κίνας και Ευρώπης, οι πιέσεις τιμών από τις ΗΠΑ κλπ. θέτουν σημαντικές προκλήσεις στη βιωσιμότητα της φαρμακευτικής καινοτομίας που πρέπει να λάβουμε υπόψη, ανέφερε ο κ. Κουρέπης.

ΣΦΕΕ: Μη βιώσιμο το σημερινό καθεστώς

Ο Σύνδεσμος Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδος (ΣΦΕΕ) επισημαίνει ότι το σημερινό καθεστώς στην Ελλάδα είναι μη βιώσιμο. Ο πρόεδρος του ΣΦΕΕ, κ. Ολύμπιος Παπαδημητρίου, ανέφερε ως παράδειγμα την Κύπρο, όπου η υπέρβαση της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης κατανέμεται ως εξης: έως 5% την καλύπτει το κράτος, το επόμενο 3,5% η φαρμακοβιομηχανία, ενώ τυχόν επιπλέον υπέρβαση επιμερίζεται μεταξύ των δύο πλευρών. Αντίθετα, στην Ελλάδα οι φαρμακευτικές επιχειρήσεις καλούνται να επιστρέφουν πλέον του 50% της δαπάνης, γεγονός που υπονομεύει την επενδυτική και αναπτυξιακή τους δυνατότητα.
Ο Γενικός Διευθυντής του ΣΦΕΕ, κ. Μιχάλης Χειμώνας, ανέδειξε παράλληλα το κόστος της κοινωνικής πολιτικής που μετακυλίεται στη φαρμακοβιομηχανία, επισημαίνοντας ότι, παρά τη σημαντική μείωση της ανεργίας από το 22% στο 8%, η δαπάνη για ανέργους και ανασφάλιστους που καλύπτεται από τον κλάδο έχει αυξηθεί από 150 εκατ. ευρώ σε 360 εκατ. ευρώ. Σημαντική εξοικονόμηση πόρων αναμένεται από τον έλεγχο και την εκκαθάριση των ανενεργών ΑΜΚΑ, μια διαδικασία που μόλις πρόσφατα ξεκίνησε και εκτιμάται ότι θα περιορίσει φαινόμενα καταχρήσεων και παράνομης συνταγογράφησης.
Ιδιαίτερη αναφορά έγινε και στον ρόλο του ΙΦΕΤ, ο οποίος, αν και θεσμικά προορίζεται για την κάλυψη έκτακτων αναγκών, έχει εξελιχθεί σε κανάλι με φαρμακευτική δαπάνη που από 80 εκατ. ευρώ το 2020 εκτινάχθηκε στα 400 εκατ. ευρώ το 2025.

Κοιτώντας μπροστά και ισορροπώντας το σύστημα

Για να ισορροπηθεί το σύστημα, σύμφωνα με τη μελέτη, θα πρέπει να τεθεί ένας διττός στόχος (συγκράτηση συνολικής δαπάνης και αύξηση δημόσιας χρηματοδότησης) με ταυτόχρονη εισαγωγή ενός μηχανισμού συνυπευθυνότητας για τη διαχείριση των αποκλίσεων.
Εκτιμάται ότι αν δεν υπάρξει διαχείριση στη δαπάνη, αυτή μπορεί να φτάσει τα €10,5 δισ. έως το 2028. Απαιτείται σταδιακός επαναπροσδιορισμός της δημόσιας επένδυσης στο φάρμακο, στο επίπεδο των χωρών της Νότιας Ευρώπης, καθώς, όπως καταδεικνύει η μελέτη της Deloitte, το χρηματοδοτικό κενό θα ανέλθει σε €1,5 δισ. έως το 2028, εκ των οποίων τα €0,8 δισ. θα μπορούσαν να αφορούν πρόσθετη χρηματοδότηση και τα €0,7 δισ. να προέλθουν από μεταρρυθμίσεις για καλύτερο έλεγχο της δαπάνης.
Ταυτόχρονα, σημειώνεται στη μελέτη, θα πρέπει να μειωθούν οι υποχρεωτικές επιστροφές (clawback & rebates). ‘Ένας ρεαλιστικός και εφικτός στόχος είναι να επιστρέψουμε σε ποσοστό ~40% επιστροφές, στα επίπεδα δηλαδή του 2020, που αποτέλεσε τη βάση για το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, αναφέρουν οι εκπρόσωποι του ΣΦΕΕ. Εκτιμούν ότι αν δεν ληφθούν και δεν υλοποιηθούν δομικά μέτρα άμεσα, η φαρμακευτική δαπάνη θα οδηγηθεί σε μη βιώσιμα επίπεδα με ό,τι συνέπειες θα έχει αυτό για τον κλάδο, αλλά και κυρίως για την πρόσβαση των ασθενών στις θεραπείες τους.
Οι προτεινόμενες μεταρρυθμίσεις διαρθρώνονται γύρω από τρεις στρατηγικούς άξονες, οι οποίοι συνολικά, συνθέτουν έναν συνεκτικό οδικό χάρτη για την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων αυτών:

•  Κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού
•  Έλεγχος της δαπάνης / Εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων
•  Ενίσχυση πρωτοβάθμιας φροντίδας και εστίαση στην πρόληψη

«Ο μετασχηματισμός του φαρμακευτικού συστήματος είναι αναγκαίος για τη μετάβαση από μια συνθήκη, κατά την οποία όλοι οι συμμετέχοντες χάνουν, σε ένα σύστημα με βάση την αξία, όπου όλοι οι ενδιαφερόμενοι επωφελούνται», καταλήγει ο ΣΦΕΕ.

Πηγή: oloygeia.gr