Ψυχικά εξαντλημένοι Έλληνες κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής της Αυστριακής πρωτεύουσας, με το συναίσθημα να στερεύει αναζητούν απαντήσεις στα αυτονόητα και καίρια ερωτήματα τους. Γιατί η Ελλάδα δεν βαδίζει στα χνάρια της Ευρώπης; Που οφείλονται οι καθυστερήσεις του “σχεδίου” για έξοδο της χώρας από τη μάστιγα της πανδημίας; Υπάρχει τελικά rapid test υπευθυνότητας; Kαι εάν τα παραπάνω δεν ισχύουν, γιατί από σήμερα στην Ελλάδα ξεκινά η επιστράτευση 206 γιατρών, που θα πάρουν το ρόλο των “κακών με τις λευκές μπλούζες”.
Aπό τη Γεωργία Χαλκιά
Τα επιδημιολογικά δεδομένα της Αυστρίας, μετά από ένα έτος Covid-19
Κι ενώ ο αριθμός των νέων μολύνσεων εντός εικοσιτετραώρου στην Αυστρία αγγίζει τις 3.500 και των νοσηλευόμενων σε μονάδες εντατικής θεραπείας τους 400, ο Υπουργός Υγείας Ρ. ‘Ανσομπερ σημαίνει συναγερμό για την ανάγκη συλλογικής προσπάθειας των πολιτών, με στόχο την αποτελεσματικοτερη αντιμετώπιση της πανδημίας. “Τώρα πρέπει να εργαστούμε πολύ σκληρά στις περιοχές που πλέον πλήττονται περισσότερο, έτσι ώστε να επιτύχουμε μία κατά το δυνατόν σταθεροποίηση αυτών των αυξήσεων στις εντατικές”, τονίζει.
Σε αυτό το μήκος κύματος, εργάζονται από κοινού οι ευρωπαίοι πολίτες με πρωταρχικό τους μέλημα την μείωση των επιδημιολογικών δεδομένων, ώστε να μην θρηνήσουν άλλα θύματα από τον αόρατο εφιάλτη. Με αίσθημα συλλογικής και ατομικής ευθύνης, ο Μάρτιος του 2021 είναι πλέον μήνας- ορόσημο για την ευρωπαϊκή χώρα καθώς σύμφωνα με τις ανακοινώσεις του ομοσπονδιακόυ καγκελάριου Σ. Κουρτς, διατίθενται πλέον στα φαρμακεία δωρεάν πέντε test ανά άτομο τον μήνα για αυτοέλεγχο.
Την ίδια στιγμή μετά τη μερική χαλάρωση του τρίτου lockdown, στη βάση της οποίας άνοιξαν λιανεμπόριο και σχολεία στην Αυστρία, έχουν επιτευχθεί αριθμοί ρεκόρ στα τεστ, κυρίως λόγω της επανεκκίνησης της οικονομίας. Η Αυστρία φαίνεται με τα μέχρι τώρα στοιχεία πως βαδίζει προς την έξοδο του τούνελ..
Ο Δημήτρης Φουστέρης, Βιολόγος -ΜSc στην εξειδίκευση των εμβολίων και μόνιμος κάτοικος Βιέννης μοιράζεται μαζί μας τις δικές του σκέψεις, τις σκέψεις συναδέλφων του και όλων των απηυδισμένων Eλλήνων συμπολιτών του.. Σκέψεις που αφυπνίζουν και προκαλούν προβληματισμό τη στιγμή που η υπεραισιοδοξία της χαλάρωσης των μέτρων τέντωσε το σχοινί..
21 Μαρτίου 2021, Βιέννη, Αυστρία:
‘’Σήμερα έκανα ένα Rapid Test για τον κορωνοϊό και ενώ περίμενα για τα αποτελέσματα σκεφτόμουν ότι:
Στην Αυστρία από τον Δεκέμβριο υπάρχουν:
1) κέντρα με δωρεάν Rapid τεστ για όλους του πολίτες, ανοιχτά καθημερινά 07:00-21:00 μμ
2) οι FFP2 μάσκες είναι υποχρεωτικές και διανέμονταν δωρεάν τις πρώτες εβδομάδες σε όλους, (αλλά πλέον στους ηλικιωμένους άνω των 80 ετών).
3) πρόσφατα στα φαρμακεία χορηγούνται δωρεάν 5 self-Rapid Test το μήνα, για όσους δεν έχουν την δυνατότητα να μεταφερθούν στα κέντρα ελέγχου.
4 ) το λιανεμπόριο και ΟΛΑ τα μουσεία είναι ανοιχτά
5 ) στην περιφέρεια Vorarlber η εστίαση έχει πλέον ανοίξει
6 ) ποτέ μα ποτέ δεν χρειάστηκε να στείλω μήνυμα μετακίνησης για να δηλώσω για ποιον λόγο «υπάρχω» εκτός σπιτιού
Φεύγοντας από το εξεταστικό κέντρο, σκεπτόμουν τί από όλα αυτά γίνεται τελικά στην Ελλάδα.. Άκουγα συνέχεια ότι ο κάθε πολίτης είναι υπεύθυνος για τον περιορισμό της πανδημίας και ότι έχει ατομική ευθύνη. Kαι ρωτώ, πώς μπορεί κάποιος να μετρήσει ποσό υπεύθυνος είναι; Φαντάζομαι ένας ταχτικός έλεγχος με τεστ Rapid Test, πριν δει κάποια άτομα αρκεί…. Αλλά φαντάζομαι για ένα άτομο που δεν έχει ελεύθερη πρόσβαση σε εξεταστικό κέντρο και ούτε την οικονομική δυνατότητα να προμηθευτεί τα test για τον κορωνοϊό, η ευθύνη για την εξασφάλιση των αναγκαίων ως προς την επιβίωση του έρχεται πρώτη.
Από όσο ξέρω στην Αθήνα υπάρχουν περιοδεύοντα κέντρα τα οποία δεν είναι μόνιμα σε κάθε Δήμο και λειτουργούν 10:00-15:00 μμ …άραγε ποιος εργαζόμενος μπορεί να πάει να ελεγχθεί δωρεάν; Έτσι, η αναμενόμενη ατομική ευθύνη μεταφράζεται σε ατομικότητα.
Ωστόσο, θεωρώ ότι τα αποτελέσματα διαχείρισης της πανδημίας εξαρτώνται από τη συλλογικότητα που υπάρχει στην κοινωνία. Και αυτό που αυξάνει σημαντικά την συλλογικότητα είναι οι δράσεις υποστήριξης από το κράτος, ο οποίες οφείλουν να απαλειφθούν τα όποια κοινωνικά διλήμματα ευθύνης.
Αντίθετα όμως αυτό που βλέπω ότι γίνεται στην Ελλάδα τον τελευταίο καιρό είναι, την Κυβέρνηση να κατηγορεί αυτήν την “ατομικότητα” των πολιτών. Και την χρησιμοποιεί ως αιτία για την αύξηση των μέσων καταστολής. Αστυνομικό προσωπικό και εξοπλισμός τα οποία δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα ενάντια στην πανδημία, παρά μόνο εξυπηρετούν την οποία ατζέντα της.
Αυτομάτως, διαμορφώνεται μια αδιέξοδη κατάσταση όπου τα άτομα πιέζονται από παντού, χωρίς να μπορούν να ζήσουν όπως πριν παρά μόνο με αίσθημα φόβου και αβεβαιότητας. Και το πρόβλημα για μένα είναι ότι η όλη αυτή καταπίεση υποβαθμίζει τη σοβαρότητα της πανδημίας…ενός φαινομένου σε παγκόσμιο επίπεδο.. Δυστυχώς, καταλήγουμε να φοβόμαστε περισσότερο μην πετύχουμε τους ένστολους ελεγκτές στο δρόμο παρά να κολλήσουμε τον ιό.
Προσωπικά πιστεύω ότι την ευθύνη για αυτό δεν την έχει κανένας πολίτης αλλά οι επίσημες Αρχές, που κρύβουν την ενοχή τους πίσω από την ατομική ευθύνη του καθενός. Θεωρώ ότι προσπάθεια γίνεται πρέπει να έχει στόχο την υποστήριξη του συστήματος υγείας και την αποσυμφόρηση της πίεσης που έχει δεχτεί η κοινωνία μας.
Όλα αυτά τα σκεφτόμουν χθες το πρωί χωρίς να είμαι σίγουρος αν πρέπει να γράψω κάτι. Διαβάζοντας όμως τα νέα μέτρα και την σαφήνεια τους, θέλω να κάνω αυτή την παράθεση..’’