Λοίμωξη ή αυτοάνοσο: Τι γίνεται όταν η ασθένεια μετατρέπεται σε χρόνια φλεγμονή

Τον τρόπο που αντιδρά το ανοσοποιητικό σύστημα κατά τη διάρκεια λοιμώξεων, εμβολιασμών και αυτοάνοσων ασθενειών, όπου το σώμα αρχίζει να επιτίθεται στον εαυτό του, μελετάνε δύο ανοσολόγοι.

Όπως αναφέρεται στην σχετική μελέτη των Prakash Nagarkatti και Mitzi Nagarkatti, Καθηγητών Παθολογίας, Μικροβιολογίας και Ανοσολογίας στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καρολίνας, ο όρος φλεγμονή αναφέρεται σε όλες τις δραστηριότητες του ανοσοποιητικού συστήματος που συμβαίνουν όπου το σώμα προσπαθεί να καταπολεμήσει πιθανές ή πραγματικές λοιμώξεις, να καθαρίσει τοξικά μόρια ή να αναρρώσει από σωματική βλάβη.

Υπάρχουν 5 κλασικά φυσικά σημάδια οξείας φλεγμονής: θερμότητα, πόνος, ερυθρότητα, οίδημα και απώλεια λειτουργικότητας.

Η φλεγμονή χαμηλού βαθμού μπορεί να μην προκαλεί καν αξιοσημείωτα συμπτώματα, αλλά η υποκείμενη κυτταρική διαδικασία είναι η ίδια.

Πως αντιδρά το σώμα στον «ξενιστή» – Η διαδικασία της φλεγμονής

Για παράδειγμα, στο τσίμπημα μιας μέλισσας, το ανοσοποιητικό σύστημα είναι σαν μια στρατιωτική μονάδα με μια μεγάλη γκάμα εργαλείων στο οπλοστάσιό της. Αφού ανιχνεύσει τις τοξίνες, τα βακτήρια και τη σωματική βλάβη από το τσίμπημα, το ανοσοποιητικό σύστημα αναπτύσσει διάφορους τύπους ανοσοκυττάρων στο σημείο του τσιμπήματος.

Αυτά περιλαμβάνουν Τ κύτταρα, Β κύτταρα, μακροφάγα και ουδετερόφιλα, μεταξύ άλλων κυττάρων.

Τα Β κύτταρα παράγουν αντισώματα. Αυτά τα αντισώματα μπορούν να σκοτώσουν οποιοδήποτε βακτήριο στην πληγή και να εξουδετερώσουν τις τοξίνες από το τσίμπημα. Τα μακροφάγα και τα ουδετερόφιλα καταβροχθίζουν τα βακτήρια και τα καταστρέφουν. Τα Τ κύτταρα δεν παράγουν αντισώματα, αλλά σκοτώνουν οποιοδήποτε κύτταρο που έχει μολυνθεί από τον ιό για να αποτρέψει την εξάπλωση του ιού.

Επιπλέον, αυτά τα κύτταρα του ανοσοποιητικού παράγοντα παράγουν εκατοντάδες τύπους μορίων που ονομάζονται κυτοκίνες – αλλιώς γνωστές ως μεσολαβητές – που βοηθούν στην καταπολέμηση των απειλών και στην αποκατάσταση της βλάβης στο σώμα. Αλλά ακριβώς όπως σε μια στρατιωτική επίθεση, η φλεγμονή συνοδεύεται από παράπλευρες ζημιές.

Οι μεσολαβητές που βοηθούν στην εξόντωση των βακτηρίων σκοτώνουν επίσης ορισμένα υγιή κύτταρα. Άλλα παρόμοια μεσολαβητικά μόρια προκαλούν διαρροή αιμοφόρων αγγείων, οδηγώντας σε συσσώρευση υγρού και εισροή περισσότερων κυττάρων του ανοσοποιητικού.

Αυτή η παράπλευρη βλάβη είναι ο λόγος που αναπτύσσεται οίδημα, ερυθρότητα και πόνος γύρω από ένα τσίμπημα μέλισσας ή μετά από εμβόλιο γρίπης.

Μόλις το ανοσοποιητικό σύστημα καθαρίσει μια μόλυνση ή έναν ξένο εισβολέα -είτε η τοξίνη σε τσίμπημα μέλισσας είτε μια χημική ουσία από το περιβάλλον- διάφορα μέρη της φλεγμονώδους απόκρισης αναλαμβάνουν και βοηθούν στην αποκατάσταση του κατεστραμμένου ιστού.

Μετά από λίγες μέρες, το σώμα σας θα εξουδετερώσει το δηλητήριο από το τσίμπημα, θα εξαλείψει τυχόν βακτήρια που μπήκαν μέσα και θα θεραπεύσει κάθε ιστό που έχει υποστεί βλάβη.