Οι ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας με παθήσεις του πεπτικού βιώνουν υψηλότερα ποσοστά μοναξιάς και κατάθλιψης
Σύμφωνα με την έρευνα μιας ομάδας γαστρεντερολόγων και ηπατολόγων του Πανεπιστημίου του Michigan που εξέτασε τους ψυχοκοινωνικούς παράγοντες σε Αμερικάνους ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας με παθήσεις του πεπτικού, σχεδόν το 40% αναφέρει ότι ζει με κάποια πεπτική νόσο.
«Πολλοί άνθρωποι δεν συνειδητοποιούν ότι αυτές οι παθήσεις είναι πολύ συχνές στη φροντίδα των εξωτερικών ιατρείων», δήλωσε η γαστρεντερολόγος του Michigan Medicine, Shirley Ann Cohen-Mekelburg, η οποία ειδικεύεται σε ασθένειες όπως οι φλεγμονώδεις νόσοι του εντέρου: νόσος του Crohn και ελκώδης κολίτιδα. «Ουσιαστικά, αυτό δημιουργεί υπερβολικές δαπάνες για την υγειονομική περίθαλψη. Οι συγκεκριμένες ασθένειες όχι μόνο είναι εξουθενωτικές για τα εκατομμύρια των ανθρώπων που πάσχουν από αυτές αλλά είναι επίσης πολύ δαπανηρή η θεραπεία τους».
Η Cohen-Mekelburg λέει ότι τα τελευταία χρόνια έχει δοθεί μεγαλύτερη έμφαση μεταξύ των παρόχων υγείας στον εντοπισμό του γιατί τόσοι πολλοί Αμερικανοί αναπτύσσουν πεπτικές παθήσεις. Ωστόσο, σημειώνει ότι οι τρέχουσες προσεγγίσεις συχνά αποτυγχάνουν να εξετάσουν πώς θέματα όπως οι ψυχοκοινωνικοί παράγοντες συμβάλλουν σε αυτές τις ασθένειες.
«Ως επαγγελματίες υγείας, είναι σημαντικό να δίνουμε προσοχή στους ψυχοκοινωνικούς παράγοντες που εμπλέκονται στη ζωή των ασθενών μας αλλά συχνά παραβλέπονται», είπε. «Αυτοί οι παράγοντες έχουν τη δυνατότητα να επηρεάσουν σημαντικά τη γαστρεντερική υγεία και παίζουν επίσης καθοριστικό ρόλο στη συνολική ευημερία των ασθενών μας». Αυτή η ιδέα ενέπνευσε την Cohen-Mekelburg και μια ομάδα συναδέλφων της γαστρεντερολόγων και ηπατολόγων να εξετάσουν τα ποσοστά μοναξιάς, κατάθλιψης και κοινωνικής απομόνωσης, σε ηλικιωμένους τόσο με πεπτικές παθήσεις όσο και χωρίς αυτές.
Τα ευρήματά τους δημοσιεύτηκαν πρόσφατα στο περιοδικό Clinical Gastroenterology and Hepatology.
Η Cohen-Mekelburg σημειώνει ότι η ομάδα «ήθελε επίσης να ποσοτικοποιήσει αυτούς τους αριθμούς με αυτο-αναφορά ποσοστών κακής υγείας». «Η έρευνά μας αφορούσε την ανάλυση δεδομένων από το 2008 έως το 2016 από τη Μελέτη Υγείας και Συνταξιοδότησης του Πανεπιστημίου του Michigan». «Είναι μια διαχρονική μελέτη πάνελ που περιλαμβάνει ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα περίπου 20.000 ατόμων στις ΗΠΑ ηλικίας 50 ετών και άνω, καθώς και των συζύγων τους», είπε.
«Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η μοναξιά αναφέρεται στο υποκειμενικό συναίσθημα στεναχώριας του να είσαι μόνος ή στην έλλειψη συντροφικότητας. Η συσχέτιση μοναξιάς και κατάθλιψης είναι καλά τεκμηριωμένη». Ωστόσο, η Cohen-Mekelburg προσθέτει ότι η κοινωνική απομόνωση αναφέρεται στον «αντικειμενικό σωματικό διαχωρισμό από τους άλλους ανθρώπους, ο οποίος είναι ανεξάρτητος από την ψυχολογική ευημερία». «Επομένως, υπάρχουν άνθρωποι που ζουν σε απομόνωση αλλά είναι καλά προσαρμοσμένοι, δεν είναι μόνοι και αναφέρουν υψηλή ψυχολογική ευημερία. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν άτομα που έχουν κοινωνικές σχέσεις αλλά υποφέρουν από φτωχή ψυχολογική ευημερία και μοναξιά. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι υπάρχει στη ζωή τους ένα ισχυρό κοινωνικό δίκτυο».
Από ένα σύνολο 7.110 συμμετεχόντων, η ομάδα εντόπισε ποσοστό 56% ατόμων με νόσο του πεπτικού και 44% χωρίς. «Συνολικά, το 60,4% και το 55,6% των ερωτηθέντων με και χωρίς πεπτικές παθήσεις ανέφεραν μοναξιά, το 12,7% και το 7,5% ανέφεραν σοβαρή κατάθλιψη ενώ το 8,9% και το 8,7% ανέφεραν κοινωνική απομόνωση, αντίστοιχα», δήλωσε η Cohen-Mekelburg.
«Διαπιστώσαμε ότι τα άτομα με πεπτική νόσο ήταν πιο πιθανό να αναφέρουν «κακή ή μέτρια» υγεία σε σύγκριση με αυτά που δεν είχαν. Και μεταξύ των ασθενών με πεπτική νόσο, η μοναξιά, καθώς και η μέτρια έως σοβαρή κατάθλιψη, συσχετίστηκαν με μεγαλύτερες πιθανότητες αυτο-αναφοράς «κακής ή μέτριας» υγείας».
Η Cohen-Mekelburg λέει ότι ελπίζει αυτά τα ευρήματα θα ενδυναμώσουν τους γαστρεντερολόγους ώστε να «ελέγξουν τους ασθενείς και για κατάθλιψη και μοναξιά» εκτός από τα σωματικά τους συμπτώματα. «Έτσι οι πάροχοι υγείας μπορούν να δημιουργήσουν καλύτερα μονοπάτια φροντίδας για την θεραπεία της ψυχικής υγείας των ασθενών τους, κάτι που είναι εξαιρετικά σημαντικό».
«Η έρευνά μας δείχνει ότι οι γαστρεντερολόγοι είναι σε μοναδική θέση να βοηθήσουν τους ασθενείς τους να έχουν καλή γενική υγεία. Η επίγνωση της σχέσης μεταξύ μοναξιάς, καταθλιπτικών συμπτωμάτων και πεπτικών ασθενειών μπορεί πραγματικά να ωφελήσει τους ασθενείς μέσω μιας ολιστικής προσέγγισης».
Πηγή: neaygeia.gr