Η μετφορμίνη επιδρά ευεργετικά σε περιπτώσεις καρκίνου του μαστού. Μειώνει τον κίνδυνο μετάστασης και ανεβάζει το προσδόκιμο ζωής

Οι πρώτες ενδείξεις για τα εν δυνάμει ευεργετικά αποτελέσματα της μετφορμίνης σχετικά με την ανάπτυξη καρκίνου του μαστού στις γυναίκες ανακοινώθηκαν από τους Jiralerspong στην εφημερίδα Journal Clinical Ongology.

Στο άρθρο τους οι Jiralerspong και συνεργάτες, επισημαίνουν ότι διαβητικοί με καρκίνο του μαστού στους οποίους χορηγούταν μετφορμίνη ως θεραπευτική αγωγή για τον διαβήτη, παρουσίασαν σε μεγαλύτερα ποσοστά πλήρους ανταπόκρισης στην χημειοθεραπεία από εκείνους στους οποίους χορηγούνταν άλλα φάρμακα σαν θεραπευτική αγωγή για το διαβήτη.

Η ΕΡΕΥΝΑ

Οι συγγραφείς του άρθρου εξέτασαν αναδρομικά τα ποσοστά ανταπόκρισης στη χημειοθεραπεία σε μια ομάδα 2.592 ασθενών, συμπεριλαμβανομένων 157 διαβητικών γυναικών, που είχαν κάνει προεγχειρητική (neoadjuvant) χημειοθεραπεία στο αρχικό στάδιο ή τοπικά, σε προχωρημένο καρκίνο του μαστού από το 1990 έως και 2007.
Παρατηρήθηκε ποσοστό θετικής ανταπόκρισης στη χημειοθεραπεία κατά 24%, σημαντικά μεγαλύτερο από εκείνο που είχαν παρουσιάσει διαβητικές γυναίκες στις οποίες δεν είχε χορηγηθεί μετφορμίνη.
Στην συνέχεια αν και άλλαξαν τις ομάδες ελέγχου όσον αφορά στο στάδιο καρκίνου, ηλικία, σωματότυπο και χρήση προεγχειρητικών ταξάνων, η χρήση μετφμορμίνης έδειχνε πάντα ένα υψηλό ποσοστό θετικής ανταπόκρισης.

Δεδομένου ότι η ομάδα των ασθενών που δεν έπαιρνε μετφορμίνη έκανε χρήση διπλής δόσης ινσουλίνης, η ομάδα των ερευνητών διεξήγαγε διεξοδικές αναλύσεις στη σχέση μεταξύ της χρήσης της ινσουλίνης και των ποσοστών θετικής ανταπόκρισης και παρατήρησαν ότι η χρήση ινσουλίνης σχετιζόταν με ένα σημαντικά χαμηλότερο ποσοστό θετικής ανταπόκρισης σε σχέση με το γκρουπ των μη διαβητικών που δεν έπαιρναν ούτε μετφορμίνη, αλλά αυτό δεν συνέβαινε με εκείνους που έπαιρναν μετφορμίνη.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Οι ερευνητές συμπέραναν ότι η χρήση ινσουλίνης συντελεί στην διαφορά ανταπόκρισης στη θεραπεία. Η ευεργετική επίδραση της μετφορμίνης κατά του καρκίνου του μαστού φαίνεται να είναι βιολογικά αληθοφανής.

1. Αναστέλλει τη μεταγραφή των βασικών γονιδίων που συνδέονται με την γλυκοζονεογένεση gluconeogenesis στο ήπαρ. Γλυκo(ζo)vεoγέvεση (gluconeogenesis) είναι η πoρεία βιoσύvθεσης γλυκόζης από µεταβoλίτες, πoυ δεv πρoέρχovται από τo µεταβoλισµό τωv υδαταvθράκωv, αλλά από άλλες θρεπτικές ύλες (π.χ. αµιvoξέα).
2. Αυξάνει την ικανότητα των σκελετικών μυών στην πρόσληψη γλυκόζης στο σκελετικών μυών
3. Μειώνει τα επίπεδα της γλυκόζης που κυκλοφορούν στον οργανισμό,
4. Αυξάνει την ευαισθησία στην ινσουλίνη,
5. Μειώνει την υπερινσουλιναιμία που συνδέεται με την αντίσταση στην ινσουλίνη.

Επιδρά δηλαδή σε πέντε παράγοντες που σχετίζονται με τον καρκίνο του μαστού.
Τα αποτελέσματα που παρουσιάζονται από την ομάδα Jiralerspong υποστηρίζουν την θετική επίδραση της μετφορμίνης αν και η ερμηνεία των αποτελεσμάτων της έρευνάς τους περιορίζεται από την φύση των δεδομένων που είχε στην διάθεσή της προς εξέταση.

Στήριξη των παραπάνω έχουν προκύψει κι από άλλες επιδημιολογικές μελέτες . Στις μελέτες αυτές αναφέρθηκε ότι ο κίνδυνος μετάστασης καρκίνου (σε όλα τα είδη καρκίνου, συμπεριλαμβανομένου και του καρκίνου του μαστού) ήταν μειωμένος σε ασθενείς με διαβήτη τύπου ΙΙ που έλαβαν μετφορμίνη.

Επιπλέον, οι Jiralerspong ανέφεραν ότι η θνησιμότητα από καρκίνο ήταν χαμηλότερη σε ασθενείς με διαβήτη που λάμβαναν μετφορμίνη αντί sulfonylureas ή ινσουλίνης.